11 दिलेया ङइमि छ्याब् आखबै छ्ह थोइमुँ; छतसि ङलाइ जोगेमिंन्, ङए फिर दयाम्हाँया लमिंन्।
न्ह क्रों मि क्रोंले ङ छ्याब् आरेबै छ्ह थोब्मुँ। ङ ङाँर क्हि खोंयों युमुँ? छ्याँबै बानि ब्योर लसि ङ ह्रोंसए धिंर छ्ह थोब्मुँ।
ओ याहवेह, ङने तोइ छ्याब् आरे बिसि उँइँमिंन्, तलेबिस्याँ ङइ छ्याब् खबै केमैं आलइमुँ, धै ङइ तिफुँइ छाइ-छुइ आतल्ले क्हिए फिर्न भर लइमुँ।
दिलेया ङलाइ बिस्याँ परमेश्वरजी क्रोंउँइँले फ्रेमिंब्मुँ, धै खीने बालुन् टिल् पिंब्मुँ। तिस्याँदे मैंन्
खाबज्यै या सै फोसि अरू म्हिलाइ खाल् आखाँ, छलेन ङलाइ जोगेमिंन् बिसि खाबज्यै या परमेश्वरलाइ सै फोल् आखाँ।
ङए चेंदोले खमिंनु धै ङलाइ जोगेमिंनु; ङए शत्तुरमैंउँइँले ङलाइ खामिंन्!
चमैं ङ्हिंइ परमेश्वरए उँइँर ठिक के लमल धै परमेश्वरए ताँमैं ङिंसि ठिमर बिब् धोंले छेनाले प्रमल।
ङि क्हेमैंने टिमा ङिने तोइ छ्याब् आरेल, ङिइ लबै केमैं ठिक मुँल, ङिइ क्ह्रोंसेंन्बै ताँमैं पोंमल बिबै ताँर क्हेमैं नेरो परमेश्वर या साक्षि मुँ।
येशू ख्रीष्टजी ङ्योइ लबै ताँन् पापउँइँले जोगेमिंबर सै फोसि खामिंइ। छ्याँबै के लबै ह्रोंसए चोखो म्हिमैं तरिगे बिसि ह्रोंसन् ङ्योए ल्हागिरि सिमिंइ।