3 याहवेए कोंर खाब् क्रेल् खाँमुँ? धै खीए पबित्र क्ल्ह्योर खाब् राल् खाँमुँ?
ओ याहवेह, क्हिए पबित्र तम्बुर खाब् होंल् खाँमुँ? क्हिए पबित्र कोंर खाब् टिल् योंमुँ?
“सियोन बिबै ङए पबित्र कोंर ङइ ह्रोंसए म्रुँ थेंइमुँ,” बिसि खीजी बिम्।
क्हिजी त्हाँबै म्हिमैंइ आशिक योंम्, धै क्हिजी चमैंलाइ क्हि ङाँर पखसि क्हिए धिंर्बै ह्युर टिल् पिंम्! क्हिए धिंर्बै लिं-लिंबै सैमैं नेरो क्हिए पबित्र धिंर मुँबै आशिकमैंइ ङिं बेल्ले सैं तोंल् लमिंब्मुँ।
क्हि नुबर क्रे ह्यामा क्हाइ बोब्मैंलाइ क्हिए लिलि बोइ, क्हिजी म्हिमैंउँइँले क्होल्सै किंइ, ओं, क्हिजी बिब् आङिंब्मैंउँइँले या किंइ। छलेन याहवेह पारमेश्वर चर टिम्।
छबिमा सिमोन पत्रुसइ खीने “ओ प्रभु, क्हि खनिर ह्यासिन् मुँ?” बिमा। येशूजी बिइ, “तोगो क्हि ङ ह्याबै क्ल्ह्योर ङए लिलि खल् आखाँ। लिउँइँ बिस्याँ क्हि ङए लिलि खब्मुँ।”
येशूजी चने बिइ, “ङ आछुइद् तलेबिस्याँ ङ तोगो समा आबा ङाँर आह्याइमुँ। बरु ङए अलिमैं ङाँर ह्यासि चमैंने ‘तारे ङ ङए आबा, क्हेमैंए आबा, धै ङए परमेश्वर, क्हेमैंए परमेश्वर ङाँर ह्यासिन् मुँ’ बिसि ङए ताँ बिमिंन्।”
छतसि ङ्योइ लाल् आखाँबै ग्याल्स योंबइले परमेश्वरलाइ धन्यबाद पिंले, धै खीए मान लदै खीने ङ्हिंदै खीजी खोल्ले खीए मिं क्वेले।