6 दिलेया ङ प्हुँलुँ धोंन् तब् मुँ, म्हि आङिं बिसि म्हिमैंइ ङलाइ तोइ धोंइ आङ्हाँ, धै ङलाइ प्ह्रइमुँ।
क्हिए फिर भर थेंब्मैं खाबै या खोंयोंइ फा पिल् त्हुरिब् आरे, दिलेया फाकर्न धोका पिंब्मैं फा पिल् त्हुब्मुँ।
ओ याहवेह, ङ खोंयोंइ फा पिल् आत्हुरिगे बिसि ङ क्हिए प्हलेर ग्वार योंबर खइमुँ। क्हि ठिक के लबै परमेश्वर ग। छतसि ङलाइ जोगेमिंन्!
ङए शत्तुरमैंइ लमा ङए ङ्हेब्मैंए उँइँर ङ म्हि आच्हिन् तइमुँ, धै ङए थुमैं ङ म्रोंसिन् ङ्हिंइमुँ। घ्याँजरे ङलाइ म्रोंब्मैं ङउँइँले भौदियाम्।
ङए शत्तुरमैंइ “चु खोंयों सियाब् ङ्हे चुए मिं क्ह्र खोंयों म्हयाब् ङहे?” बिसि ङए बारेर आछ्याँबै ताँमैं लमुँ।
ङए खोबै थुमैंने क्हिजी ङ ह्रेंगो लमिंइमुँ; चमैंए उँइँर क्हिजी ङ आखोब् लमिंइमुँ। ङ च्युथेंइमुँ, छतसि ङ बैरु त्होल् आखाँ।
म्हिए च्ह युसि चब् थुँब् लमा ‘ङ्ह्योत्ति, च चब्लाँ, प्हा को, बालि रेब्मैं नेरो अरू पापिमैंए थु!’ बिसि म्हिमैंइ बिमल। दिलेया परमेश्वरए बुद्धिए केमैं म्रोंसिन् क्ह्रोसेंन्ले बुद्धि छ्याँब् मुँन बिबै ताँ क्हेमैंइ सेल् खाँम्।”
चु ताँ थेसि फरिसीमैंइ बिइ, “चु म्हिइ मोंए म्रुँ बालजिबुलए शक्तिउँइँले मोंमैं ल्हाम्।”
खीजी लोमिंबै ताँ थेसि यहूदी चिबनाँब्मैंइ अचम्मा ङ्हाँसि बिइ, “तोइ आखेबै म्हिइ खैले च्हौ ल्हें ताँमैं ह्रल् खाँगे?”
म्हिए हुलइ बिइ, “क्हि मोंइ स्याइमुँ उ तो जा? खाबइ क्हि सैल् म्हैमु?”
यहूदीमैंइ येशूने बिइ, “क्हि सामरियाथें ग, क्हिलाइ मोंइ स्याइमुँ?” बिसि ङिइ बिबै ताँ ठिक आङिं वा?
छलेन येशूज्यै खीए ह्रोंसए कोउँइँले म्हिमैं पापउँइँले फ्रेमिंसि पबित्र लमिंबै ल्हागिर खिइ या सहरए बैरु दु:ख नोइ।
चमैंइ परमेश्वरए के लबै स्योंम्बै मोशा नेरो क्यु च्हजए भजन प्रिंरिल: “ओ ताँन् भन्दा भोंबै याहवेह परमेश्वर, क्हिए केमैं बेल्ले थेब नेरो औदिबै मुँ! ओ ताँन् ह्रेंमैंए म्रुँ, क्हिजी लबै के ठिक नेरो क्ह्रोंसेंन्बै मुँ।