11 ङ ङाँइले ह्रेंगो आतमिंन्, तलेबिस्याँ ङए न्होह्रों लल् म्हैब्मैं ल्हें मुँ, ङलाइ ल्होमिंब खाबै आरे।
ओ याहवेह, क्हि तले ह्रेंगो राल? ङए फिर दुःख तमा क्हि तले लोइ टिल?
ओ याहवेह, चमैं ङए बिरोधर पोंब क्हिजी थेइमुँ; छतसि आपोंल्ले आटिमिंन्! ओ थेब प्रभु, ङउँइँले ह्रेंगो आतमिंन्!
ओ याहवेह, ङलाइ आपिद्! ओ ङए परमेश्वर, ङउँइँले ह्रेंगो आतमिंन्!
ङए चेंदोले खमिंनु धै ङलाइ जोगेमिंनु; ङए शत्तुरमैंउँइँले ङलाइ खामिंन्!
ओ परमेश्वर, ङ ङाँइँले ह्रेंगो आतमिंन्; ओ ङए परमेश्वर, ङ ल्होबर युनन् युमिंन्!
फिब् ओंनोंन् ङइ क्हिए फिर भर लइमुँ; ङए आमाए प्होउँइँले तेमिंब क्हिन् ग। छतसि खोंयोंन् बिलै ङ क्हिए मिं थेब् लरिब्मुँ।
ङ्हाँदुमैंइ नेरो ल्होबै म्हि आरेब्मैंलाइ ग्वार ह्रिमा चइ जोगेमिंब्मुँ।
तलेबिस्याँ अगमबक्तामैंइ प्ह्रिबै ताँ पूरा तरिगे बिसि छ तब् ग।” च तोदोंन् चेलामैं ताँन् खी वाथेंसि भौदिह्याइ।
पत्रुसइ कसम चसि “आङिं! ङइ च म्हि ङो आसे,” बिइ।
दिलेया पत्रुसइ “ङइ च म्हि सेन् आसे बिसि ह्रोंसलाइन सराप पिंदै कसम चबर होंइ।” छ बिबै तोदोंन् नग भाले ओरइ।
ङ्ह्योत्ति! त्हे खसिन् मुँ, खल् खाँइ। च त्हेर क्हेमैं खन्तोदोंन् प्हुँयासि ह्रों-ह्रोंसए धिंर ह्याब्मुँ धै ङ घ्रिन् वाथेंब्मुँ। दिलेया ङ घ्रि आरे, तलेबिस्याँ आबा ङने बालुन् मुँ।
येशू ह्युलर मुँमा खीलाइ सिबउँइँले सोगों लमिंल् खाँबै परमेश्वरने बेल्ले क्रोदै थेबै कैले प्राथना लइ। खीजी छले सैं न्होंउँइँले यो छ्युँ लसि प्राथना लबइले परमेश्वरजी खीए प्राथना थेमिंइ।