7 “याहवेहजी बिद् बिबै ताँ ङइ बिब्मुँ: खीजी ङने बिइ, ‘क्हि ङए च्ह ग; तिंयाँ ङ क्हिए आबा तइमुँ।
चमैं खोंयोंन् बिलै तरिगे बिसि खीजी लमिंइ; झाइले खोंयोंइ आम्हबै ठिम चमैंए ल्हागिरि खीजी पिंथेंइ।
चलाइ ङए च्ह थेब लमिंब्मुँ, पृथ्बीर्बै म्रुँमैंए न्होंर ताँन् भन्दा थेब चलाइ लमिंब्मुँ।
सिमोन पत्रुसइ बिइ, “क्हिम् खोंयोंन् बिलै तरिबै परमेश्वरए च्ह, खीजी कुल्मिंबै जोगेमिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग।”
पत्रुसइ छले ताँ लनालन् चारबै न्हाँम्स्योइ खेमैंलाइ हुवाइ। धै “चु ङइ खोबै च्ह ग। चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ। चइ बिबै ताँ छेनाले थेद्!” बिबै कै च न्हाँम्स्यो न्होंउँइँले थेइ।
झाइले “चु ङइ खोबै च्ह ग, चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ बिबै कै घ्रि स्वर्गउँइँले युइ।”
चमैंइ येशूने त्होबै तोदोंन् “ओ परमेश्वरए च्ह, क्हिला ङिने तो के मुँ? ङिलाइ सजैं पिंबै त्हे आतबर्न सजैं पिंबर क्हि चुर खल् वा?” बिसि चिरइ।
परमेश्वरए बचन म्हिए क्हो किंसि ङ्योए म्हाँजोर युसि टिइ। खी दयाम्हाँया मुँब नेरो कह्रोंसेंन्बै ताँ पोंमल खीए चारबै ह्वे ङिइ म्रोंइमुँ, च चारबै ह्वे परमेश्वर आबाउँइँले युबै घ्रि मत्त्रे च्हल् मुँल।
परमेश्वर खाबज्यै खोंयोंइ या आम्रोंइँमुँ, दिलेया परमेश्वरने टिबै खीए घ्रि मत्त्रे च्हजी परमेश्वर खैब मुँ बिसि ङ्योने उँइँमिंइँमुँ।
तलेबिस्याँ खीए च्हए फिर बिश्वास लब्मैं खाबै या नास आतरिगे, बरु खोंयोंइ आनुबै छ्ह योंरिगे बिसि परमेश्वरजी ह्युलर्बै म्हिमैंने ल्हें म्हाँया लसि खीए घ्रि दे मुँबै च्ह पिंइ।
छाबन् भजनसंग्रह ङ्हिंरै या प्ह्रिइमुँ, ‘क्हि ङए च्ह ग, तिंयाँ ङइ क्हि योंइँमुँ।’
धै चमैं घ्याँर ह्याना-ह्यान् क्यु मुँबै क्ल्ह्यो ङाँर फेनेमा च हिचडइ बिइ, “ङ्ह्योत्ति, चुर क्यु मुँन। ङ बप्तिस्मा किंबउँइँले तो सैइ क्वेल् खाँम्?”
ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्ट सिसेया पबित्र प्ल्हए थेबै शक्तिउँइँले सोगों तबइले “येशू परमेश्वरए च्हन् ग!” बिबै प्रमान खीजी ङ्योलाइ उँइँमिंइ।
दिलेया ख्रीष्ट बिस्याँ परमेश्वरए च्ह मुँल। छतसि ङ्योइ थेंबै आशार लिउँइँ समा खीए फिर भर थेंसि सैं भोंब् लरिस्याँ ङ्यो या परमेश्वरए प्हसेमैं तम्।
ख्रीष्टज्यै या ख्रो पिंबै खेगि क्रथे तबर ह्रोंसइन-ह्रोंसलाइ थेब आलल, दिलेया खीलाइ “क्हि ङए च्ह ग, तिंयाँ ङ क्हिए आबा तइमुँ,” बिबै परमेश्वरजी त्हाँब् ग।
खी परमेश्वरए च्ह तनाबिलेया खीजी नोबै दुःखउँइँले परमेश्वरजी बिब ङिंब लोइ।