9 खी स्वर्ग थोंसि क्युरु युइ; म्लोंकि ब्योंबै न्हाँम्स्यो खीए प्हले न्होंर मुँल।
ङ्योए परमेश्वर युसिन् मुँ, युसि खी च्याँले टिरिब् आरे; खीए ओंसों लुँबै मि मुँ, खीए कारर्ग्युले नाँ-खैंमैं मुँ।
परमेश्वरए मिंर क्वे प्रिंन्, खीए मिं थेब् लबै क्वे प्रिंन्; न्हाँम्स्योमैंए फिर क्रेसि स्युरबै परमेश्वरलाइ थेब् लद्; खीए मिं याहवेह ग; खीए उँइँर सैं तोंन्!
खीए ओंसों ओंसों मि ह्यामुँ, धै खीए कारर्ग्यु मुँबै शत्तुरमैं ख्रोंवाम्।
याहवेह मि तसि चर युबइले सिनै कों मिखु-मिखुइ प्लिंयाँइ। मिए भट्टिउँइँले मिखु त्होंब् धोंलेन् मिखु त्होंमा कोंमैं बेल्ले त्हारबर होंइ।
“च दुःख तबै त्हिंइ खाँबै तोदोंन् त्हिंयाँ मिछु खैयाब्मुँ, लयाँ या चाररिब् आरे, धै मुसारमैं या मुउँइँले तेयाब्मुँ। छले मुर मुँबै सैमैं ताँन् लायाब्मुँ।
त्हिंयाँर्बै च्युसे ङ्हिं ह्राबै त्हेसेरो सों ह्राबै त्हे समा ह्युल तिगोंन् मिछु तयाइ।
येशूजी चने बिइ, “ङइ तो लरिइमुँ क्हिइ तोगो आक्हो। लिउँइँ बिस्याँ क्हिइ क्होब्मुँ।”
च त्हेर परमेश्वरए कैइ पृथ्बी त्हारल, दिलेया तारे खीजी बाछा फैसि बिइमुँ, “अझै तिखे पृथ्बी मत्त्रे आङिं, स्वर्ग या ङइ लाब्मुँ।”
दिलेया खाबज्यै आसेल्ले ह्यो खब् धोंले प्रभु खैलसे युब्मुँ। च त्हिंइर मु थेबै कैले म्हयाब्मुँ, मुर्बै ताँन् सैमैं मिइ ख्रोंसि नास तयाब्मुँ, धै चु ह्युल नेरो ह्युलर्बै सैमैं ताँन् म्हयाब्मुँ।
झाइले फोस्रे ब्योंबै थेबै राजगद्दि नेरो चर क्हुँबै परमेश्वर ङइ म्रोंइ। खीउँइँले पृथ्बी नेरो मु भौदियाइ, चमैंइ खनिरै क्ल्ह्यो आयों।