7 च्हमा सयो खसि ह्युल लायाइ, कोंमैंए तेंमैं या थरथरले लायाइ, तलेबिस्याँ खी ह्रिस खल।
दिलेया आछ्याँबै के लब्मैंलाइ खीजी बिरोध लम्। छतसि चमैं सिबै लिउँइँ ताँन् म्हिमैंइ युनन् म्लेवाम्।
सैं चोयाब्मैंने बालु याहवेह तमुँ; धै सैं सियाब्मैंलाइ खीजी सैं क्होल् लमिंमुँ।
ङ सिसि ङए मिं म्हयाब् भन्दा ओंसोंन्, ङ धबै सैं तोंल् योंबै ल्हागिर क्हिए ह्रिस ङउँइँले स्योमिंन्!”
खीजी ङलाइ नास तबै होंल्दोउँइँले नेरो हिलए ढाबउँइँले तेसि पखइ, खीजी ङए प्हले पाराए फिर थेंमिंइ, धै ङ राबर भोंबै क्ल्ह्यो पिंइ।
छतसि ह्युल लालेया, मा ङ्युँइर कोंमैं तेयालेया,
च त्हेर थेबै सयो खइ, तलेबिस्याँ स्वर्गउँइँले प्रभुए दूत घ्रि युसि छगों हुथेंबै युँमा प्लिंवासि युँमाए फिर टिइ।
चमैंइ प्राथना लल् खाँबै लिउँइँ चमैं खागु तबै क्ल्ह्यो लायाइ, धै चमैं ताँन् पबित्र प्ल्हजी प्लिंयाँइ, छतमा चमैंइ आङ्हिंन्ले परमेश्वरए ताँ पोंइ।
छलेन ङइ अगमबाणि पोंबै भों योंलेया, क्होल् आखाँबै ताँमैं क्होल् खाँलेया, तोन्दोंरि सैर ह्रब-सेब तलेया, झाइले कोंमैं स्योवाल् खाँबै बिश्वास ङने मुँलेया ङइ अरूए फिर म्हाँया आलस्याँ ङ तोइ सैरै या केर आफेबै म्हि तम्।