27 थेब् आप्हैंब्मैंलाइ क्हिजी जोगेमिंब्मुँ, दिलेया थेब् प्हैंब्मैं बिस्याँ क्हिजी कुरुवाब्मुँ।
ङम् ङन् ग बिसि दुष्टमैंइ परमेश्वर आम्है, चमैंइ तोइ ताँरै या परमेश्वर आमैं।
न्हों-न्हों ह्रोंसए ङ्हेब्मैंए ताँ लबै म्हिलाइ ङइ नास लब्मुँ। ह्रोंसन् ह्रब् सेब् प्हैंसि थेब् प्हैंबै म्हिलाइ ङ सैदिरिब् आरे।
चमैंए सैंर दयाम्हाँया तोइ आरे, दिलेया चमैं बेल्ले थेब् प्हैंसि पोंम्।
ओ याहवेह, रेत्ति, चमैंने नेसि ट्होमिंन्। क्हिए सेलाँइ च दुष्टमैंउँइँले ङ जोगेमिंन्।
ठिक के लबै म्हिए फिर ल्हें दुःखमैं खमुँ, दिलेया याहवेहजी चए ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंम्।
दुःख योंबै म्हिइ याहवेहने ग्वार ह्रिमा खीजी चए ताँ थेमिंइ धै चए ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंइ।
ङ बिस्याँ आयोंब् नेरो आख्युब मुँ, दिलेया प्रभुजी ङलाइ मैंम्। क्हिजी ङलाइ ल्होसि ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंम्। ओ ङए परमेश्वर, युनन् यमिंन्।
दिलेया आयों आख्युब्मैं परमेश्वरजी खोंयोंइ म्लेरिब् आरे, दुःख योंब्मैंए आशा खोंयोंइ म्हरिब् आरे।
अरू म्हिमैं ह्रोंसन् शुद्ध मुँ ङ्हाँम्, दिलेया चमैंइ ह्रोंसए सैंर्बै क्ह्रि आख्रुइमुँ।
“ङ क्हेमैंने बिमुँ, च फरिसी भन्दा बालि रेबै म्हि परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिसि धिंर एह्याइ। तलेबिस्याँ तोगो च्योंने तसि कुरब्मैंलाइ परमेश्वरजी थेब लमिंब्मुँ। तोगो ङम् ङन् ग बिसि थेब् प्हैंब्मैं परमेश्वरजी कुरवाब्मुँ।”
तलेबिस्याँ ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टजी ङ्योए फिर कति थेबै दयाम्हाँया लइमुँ बिब क्हेमैंइ सेइमुँ। येशू ख्रीष्टने तोन्दोंरि सै मुँलेया क्हेमैंए ल्हागिर ङ्हाँदु तइ। तलेबिस्याँ खीए ङ्हाँदुउँइँले क्हेमैं प्लब् तरिगे बिब खीए सैं मुँल।
ओ ङए खोबै अलि-अङाँमैं, ङए ताँ थेद्, परमेश्वरजी चु ह्युलर्बै ङ्हाँदुमैंलाइ खीए फिर्बै बिश्वासर भोंब् लमिंसि स्वर्ग ग्याल्सर्बै हगवालमैं तबर त्हाँब, आङिं वा? खीलाइ म्हाँया लब्मैंने चु ग्याल्स पिंम् बिसि खीजी बाछा फैब, आङिं वा?