13 याहवेहजी स्वर्गउँइँले थेबै कै तेमा, ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरए कै खन्तोंदोंन् कोयाइ। छतमा तिस्यु नेरो मिए राब तेयुइ।
दिलेया क्हिजी हौदिमा क्यु न्हेयाइ, क्हिए कै थेबै तोदोंन् च क्यु स्योयाइ।
आछ्याँबै के लब्मैंए फिर खीजी मि नेरो बारुद प्रामिंब्मुँ, धै ट्हुबिन् लास्युवाबै लल खैंइ चमैं ख्रोंवाब्मुँ।
लुँरिबै मिए राब चमैंए फिर उँयारिगे! बेल्ले लुँरिबै मिर चमैं भ्योंवारिगे, धै रेलै आखाँन्ले चमैं हिल् मुँबै होल्दोंर तेयारिगे!
खीजी चमैंए खेदोमैं तिस्युइ धै चमैंए र-क्युए बगल कम्लि-तिम्लिइ ल्हिल् पिंइ।
च त्हेर काम्लि तिम्लि रासि मु ङ्हेब नेरो थुतुरिए कै थेइ धै कोंउँइँले मिखु खब म्रोंसि चमैं थरथरले त्हारसि ह्रेंगोन् रारिइ।
तिस्यु युसि काम्लि-तिम्लि राइ। छाबै तिस्यु मिश्र ह्युलर ओंसों खोंयोंइ आयुल!
चर रारिबै म्हिए हुलइ च कै थेसि “मु ङ्हेब् ग,” बिइ। कोइइ “स्वर्गदूत खीने पोंब् ग,” बिइ।
च लिउँइँ ङइ धबै कै थेइ। च कै म्हि हुलए कै धों तब, क्यु छारेए कै धों तब नेरो मु ङ्हेब् धों तब मुँल। च कैइ बिइ, “परमेश्वरए मिं थेब तरिगे! तलेबिस्याँ याहवेह ङ्योए परमेश्वर, ताँन् भन्दा थेबै शक्ति मुँबै परमेश्वर ग, खीजी ताँन् सैए फिर ग्याल्स लम्।
च राजगद्दिउँइँले काम्लि तिम्लि धोंबै चारबै बत्तिमैं म्रोंमल धै मु ङ्हेबै कैमैं थेमल। च राजगद्दिए उँइँरि मि लुँब् धोंबै बत्ति ङि मुँल। च बत्तिमैं परमेश्वरए प्ल्ह ङि मुँल।
झाइले च स्वर्गदूतइ ख्रो पिंबै क्ल्ह्योर्बै मि भुर धूपारार तिगोंले झोंसि पृथ्बीर भ्योंवाइ। झाइले मु ङ्हेसि, काम्लि तिम्लि रासि पृथ्बीर सयो ह्याइ।