10 तलेबिस्याँ क्हिजी ङए प्ल्हलाइ क्रोंर वाथेंरिब् आरे, धै ह्रोंसए पबित्र म्हिए ज्यु क्हिजी क्राँल् पिंरिब् आरे।
ङ स्वर्गर ह्यालेन क्हि चर्न तमुँ! क्रोंर रोलेया क्हि चर्न तमुँ!
दिलेया ङलाइ बिस्याँ परमेश्वरजी क्रोंउँइँले फ्रेमिंब्मुँ, धै खीने बालुन् टिल् पिंब्मुँ। तिस्याँदे मैंन्
दुष्ट म्हिमैं नेरो परमेश्वर म्लेयाबै ताँन् ह्रेंमैं सिसि ह्याबै क्रोंर फेनेम्।
क्रों नेरो नर्ग खैतब मुँ बिसि याहवेहजी सेइमुँ बिस्याँ झन् म्हिमैंए खोंर्बै तोन्दोंरि ताँ खीजी था सेम्!
क्रों नेरो नासइ न्होह्रों लब् आपिब् धोंले म्हिए मिइ म्रोंबै सैमैं आयोंन् समा सन्तोक आत।
स्वर्गदूतइ चने बिइ, “पबित्र प्ल्ह क्हिए फिर युब्मुँ, धै ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरए शक्तिए छरिउँइँले क्हिइ प्हसे नोब्मुँ। छतसि क्हिए प्हसे पबित्र तब्मुँ, म्हिमैंइ खीने परमेश्वरए च्ह बिब्मुँ।
च नर्गर फेनेसि बेल्ले दुःख योंरिमा चइ कैंडु स्वर्गउँइँ ङ्ह्योइ छले ङ्ह्योमा ह्रेंगोउँइँलेन् अब्राहाम नेरो चए क्वेंदर लाजरस क्हुँरिब् म्रोंइ।
“ओ नासरतर्बै येशू, क्हिइ ङिलाइ तो लल् म्हैल? ङि सैबर खल् वा? क्हि परमेश्वरजी कुल्मिंबै पबित्र म्हि ग बिसि ङइ सेइमुँ।” बिइ।
च धोंलेन् सियाब्मैं सोसि खबै ज्यु या छान् तम्। सियाबै ज्यु पावास्याँ क्राँह्याम्, दिलेया च खोंयोंइ सिल् आत्हुल्ले परमेश्वरजी सोगों लमिंम्।
सोगों परमेश्वर ङन् ग। ङ सियाल, दिलेया तारे ङ खोंयोंइ बिलै सोरिम्। काल नेरो म्हि प्ल्हमैं नाँसर्बै साँजु नेरो हग ङने मुँ।
मा ङ्युँइर सिबै म्हिमैं मा ङ्युँइइ पिंइ, छलेन काल नेरो क्रोज्यै या खेंमैंने मुँबै सिनुमैं पिंइ। धै चमैंइ लबै केमैं ङ्ह्योसि परमेश्वरजी निसाफ लइ।