1 ओ परमेश्वर, ङ जोगेमिंन्, तलेबिस्याँ ङ क्हिए प्हलेर ग्वार योंबर खइमुँ।
याहवेहजी आह्र आसेब्मैंलाइ रक्षा लम्; ङए भों नुयाबै त्हेरैया खीजी ङ जोगेमिंइ।
याहवेहए फिर भर थेंब्मैं सियोन कों धों तम्, च कोंलाइ खाबज्यै लाल् आखाँ, खोंयोंन् बिलै तरिम्।
याकूबए परमेश्वरजी ल्होमिंबै म्हिइ आशिक योंम्, ह्रोंसए याहवेह परमेश्वरने चइ आशा लम्।
क्हिजी प्रद् बिबै घ्याँर ङए प्हलेइ भोंन्ले म्हैमुँ, धै ङए प्हले आप्लेइमुँ।
क्हिए मिफुँ धोंले ङ जोगेसि थेंमिंन्।
“याहवेहजीन् जोगेमिंम् बिसि खीए फिर्न चइ भर लम्। च म्रोंसि याहवेह सैं तोंम्, छतसि खीजीन् चलाइ जोगेमिंरिगे,” बिसि चमैंइ ङलाइ प्ह्रम्।
ङए रक्षा लमिंन् धै ङलाइ जोगेमिंन्! ङ फा फिल् आत्हुरिगे, तलेबिस्याँ ङ क्हिए प्हलेर ग्वार योंबर खइमुँ।
ओ खीए ताँन् म्हिमैं, याहवेहलाइ म्हाँया लद्! खीए फिर बिश्वास लब्मैंलाइ याहवेहजी रक्षा लम्, दिलेया थेब् प्हैंब्मैंलाइ बिस्याँ खीजी पिंल् त्हुबै दण्ड पिंम्।
तलेबिस्याँ ठिक निसाफ लबै म्हिमैंलाइ याहवेहजी खोम्; खीए म्हिमैं खीजी पिरिब् आरे। चमैंलाइ खोंयोंन् बिलै खीजी जोगेसि थेंमुँ, दिलेया दुष्ट म्हिमैंए सन्तान बिस्याँ नास लवाब्मुँ।
ओ परमेश्वर, ङए फिर दयाम्हाँया लमिंन्, तलेबिस्याँ त्हिंइतिमिन् म्हिमैं ङने नेबर खम्; धै चमैंइ ङलाइ ह्रुगुदिम्।
ओ परमेश्वर, क्हिजी ङि पिवाइमुँ, क्हिजी ङि सग्याँ-प्हुँग्या लवाइमुँ; ङि म्रोंसि क्हि ह्रिस खइमुँ, दिलेया तारेम् क्हि ङि ङाँइ तोमिंनु।
ओ ङए याहवेह परमेश्वर, ङ ग्वार योंबर क्हिए प्हलेर्न खमुँ; ङलाइ दुःख पिंबर ल्हाखब्मैं ताँनउँइँले ङ जोगेमिंन् धै फ्रेमिंन्।
क्हिजी आजोगेमिंस्याँ चमैंइ सिंहइ धोंले ङ रुएवाब्मुँ, धै ङलाइ फ्रेमिंबै म्हि खाबै आरेमा चमैंइ ङ कुदु-कुदु लवाब्मुँ।
ओ स्वर्गर्बै सेनामैंए चिब याहवेह, क्हिए फिर भर थेंबै म्हिइ आशिक योंम्!
क्हिलाइ ङो सेब्मैंइ क्हिए फिर्न भर लम्; तलेबिस्याँ ओ याहवेह, क्हिलाइ म्हैब्मैंलाइ क्हिजी खोंयोंइ पिरिब् आरे।
याहवेहने म्हाँया लब्मैं ताँनइ आछ्याँबै केमैं लब पिवारिगे! तलेबिस्याँ खीजी ह्रोंसए म्हिमैंलाइ रक्षा लमिंम्; धै दुष्टमैंए योउँइँले चमैं फ्रेमिंम्।
तलेबिस्याँ खीजी ठिक के लब्मैंलाइ छ्याँबै घ्याँर डोरेब्मुँ, धै खीए फिर भर थेंब्मैंलाइ रक्षा लम्।
तारेम् च्हगन् तइ ङिम् सिबन् मुँन बिब् समन् ङिइ मैंयाल। दिलेया ङिइ ह्रोंसए फिर भर आलरिगे बरु सिब्मैंलाइ सोगों लमिंबै परमेश्वरए फिर भर लरिगे बिसि छ तब् मुँन।
छतसि तोगो ङइ चु दुःखमैं नोरिइमुँ, दिलेया ङ फापिसि सैं च्योंब् आल। तलेबिस्याँ ङइ खाबै फिर बिश्वास लइमुँ बिब ङइ सेइमुँ, ङलाइ ढुक्का मुँ तो सैमैं ङइ खीने थेंल् पिंइमुँ, च सैमैं खीजी छेनाले थेंमिंम्।