4 तलेबिस्याँ ह्रोंसए म्हिमैं म्रोंसि याहवेह सैं तोंम्; कुरब्मैंलाइ खीजी ट्होगों लमिंम्।
तलेबिस्याँ ङ्योए फिर खीए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया बेल्ले थेब मुँ, धै याहवेहए फिर खोंयोंन् बिलै भर लल् खाँम्। याहवेहए मिं थेब् लद्!!
चर्बै खेगिमैंलाइ ङइ मुक्ति पिंब्मुँ, धै चर्बै ङए म्हिमैं सैं तोंदै कै तेसि ओरब्मुँ।
दिलेया याहवेहलाइ मान लब्मैं नेरो खीए खोंयोंइ आनुबै म्हाँयार भर लब्मैंने खी सैं तोंमुँ।
“याहवेहजीन् जोगेमिंम् बिसि खीए फिर्न चइ भर लम्। च म्रोंसि याहवेह सैं तोंम्, छतसि खीजीन् चलाइ जोगेमिंरिगे,” बिसि चमैंइ ङलाइ प्ह्रम्।
“चम् ठिक के लबै म्हि ग,” बिसि ङए बारेर छ्याँबै ताँ पोंब्मैं सैं तोंसि छिं ङ्हाँल् योंसि कै तेरिगे। “ह्रोंसए के लबै म्हिल बिब् धों पोंब् धों तब् म्रोंसि याहवेह सैं तोंइमुँ। छतसि खीए मिं थेब् तरिगे!” बिसि चमैंइ खोंयोंन् बिरिगे।
ङिए याहवेह परमेश्वरए आशिक ङिए फिर तरिगे, ङिए योइ लबै केमैं ङिए ल्हागिर छ्याँब् लमिंन्; ङिए योइ लबै केमैं छ्याँब् लमिंन्!
आछ्याँबै सैं मुँबै म्हिलाइ याहवेहजी आखो, दिलेया ठिक के लप्रबै म्हि म्रोंसि खी सैं तोंम्।
ङ्योए आबामैंइ छ्याँब् मैंब् धों तरिगे बिसि ङ्योलाइ तिस्याँदे तार झोंइ। दिलेया परमेश्वर आबाजीम् ङ्यो खी धोंबन् पबित्र तसि ङ्योइ आशिक योंरिगे बिसि तार झोंम्।
बरु क्हेमैंए सैंर आगुए फिर खोंयोंन् बिलै छ्याँब मैंन्। ह्रोंसए प्युँलाइ कच कच आलद्, खीने सैं क्ह्रिसि टिद्, छलब परमेश्वरए उँइँर बेल्ले छ्याँब तम्, छाबै घाँना खोंयोंइ आम्ह।
छलेन ओ फ्रेंसि छमिमैं, क्हेमैंए चिब्मैंइ बिब् ङिंन्। क्हेमैं ताँन् ह्रोंस ह्रोंसए न्होंर थेब् आप्हैंन्ले घ्रिइ घ्रिए सेवा लद्, तलेबिस्याँ परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ: “परमेश्वरजी थेब् प्हैंब्मैंए बिरोध लम्, दिलेया थेब् आप्हैंब्मैंए फिर आशिक पिंम्।”
ङइ चने बिइ, “ओ चिब, ङलाइ था आरे। चु ताँ क्हिजीन् सेइमुँ।” चइ ङने बिइ, “चमैं थेबै दुःख सैदिसि खब्मैं ग। चमैंइ ह्रों-ह्रोंसए क्वेंमैं क्यु च्हजए कोर ख्रुसि फोस्रे ब्योंब लइमुँ।