6 स्वर्ग, पृथ्बी, मा ङ्युँइ, नेरो चर मुँबै तोंन्दोरि सैमैं खीजी बनेइ, खी खोंयोंन् बिलै भर लल् खाँब मुँ;
ताँन् भन्दा ओंसों परमेश्वरजी मु नेरो पृथ्बी बनेइ।
तलेबिस्याँ याहवेह स्वाब मुँ, खीए म्हाँया खोंयोंन् बिलै तरिमुँ, पुस्ता-पुस्ता समान् खीए फिर ङ्योइ भर लल् खाँम्।
स्वर्क नेरो पृथ्बी बनेबै याहवेहउँइँले क्हेमैंइ आशिक योंरिगे!
तलेबिस्याँ ङ्योए फिर खीए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया बेल्ले थेब मुँ, धै याहवेहए फिर खोंयोंन् बिलै भर लल् खाँम्। याहवेहए मिं थेब् लद्!!
याहवेहए बचनइ मु बनेइ, धै चर मुँबै तोन्दोंरि सै बनेइ।
“क्हिए आनुबै म्हाँया खोंयोंन् बिलै तरिब्मुँ; मु तरिब् धोंले क्हिए ताँ खोंयोंन् बिलै भर लल् खाँब लइमुँ,” बिसि ङ बिप्रब्मुँ।
दिलेया ङए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया दाऊदउँइँले स्योरिब् आरे, चने बालु ङइ फैबै बाछा ङ भर पर्दिल्ले लब्मुँ।
मा ङ्युँइ खीलन् ग, खीजीन् च बनेब् ग, धै कार क्ल्ह्यो या खीए योजीन् बनेब् ग।
इस्राएलए परवाए फिर लबै खोंयोंइ आनुबै म्हाँया नेरो चमैंइ खोंयोंइ खीए फिर भर लल् खाँम् बिसि याहवेहजी मैंइमुँ। ङ्योए परमेश्वरजी जोगेमिंबै केमैं ह्युलर्बै ताँन् साँदर टिबै ह्रेंमैंइ म्रोंइमुँ।
तलेबिस्याँ टुगैंर ङ याहवेहजी मु, पृथ्बी, मा ङ्युँइ (समुन्द्र) नेरो चर मुँबै तोन्दोंरि सैमैं बनेइ, धै ङिगैंर भों न्हइ। छतसि प्रिबै त्हिंइलाइ याहवेहजी आशिक पिंसि पबित्र लइ।
तोन्दोंरि सै खीजीन् बनेइ, बनेबै तोन्दोंरि सैमैं खी बिना आबन्दि।
येशूजी चमैंने बिइ, “‘ङइ बिमुँ, क्हेमैं देउतमैं ग,’ बिसि क्हेमैंए ठिमर आप्ह्रिइमुँ वा?
“ओ म्हिमैं! क्हेमैंइ तले छाबै के लमुँ? ङि या क्हेमैं धोंबन् दुःख सुख भुँदिबै म्हिमैंन् ग। चु स्योलिबै के पिसि क्हेमैं परमेश्वरउँइँ सैं एखरिगे बिसि ङिइ खीउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिमिंब् ग। मु, पृथ्बी, मा ङ्युँइ नेरो चर मुँबै तोन्दोंरि सैमैं बनेबै सोगों परमेश्वर खीन् ग।
तलेबिस्याँ ख्रीष्टउँइँलेन् परमेश्वरजी स्वर्ग नेरो पृथ्बीर्बै ताँन् सैमैं बनेइ। म्रोंल् खाँबै सैमैं, म्रोंल् आखाँबै सैमैं, ताँन् शक्ति मुँबै सैमैं परमेश्वरजी ख्रीष्टउँइँलेन् ख्रीष्टए ल्हागिर्न बनेइ।
खोंयोंन् बिलै स्योर आतेबै परमेश्वर आबाजी सृष्टि लब् भन्दा ओंसोंन् खोंयोंइ आखाँबै छ्ह चमैंलाइ पिंम् बिबै बाछा खीजी लल।
खीजी फैबै बाछा नेरो खीजी चबै कसम ङ्हिंना ङ्हिंन् खोंयोंइ प्लिंल् आखाँ, तलेबिस्याँ खीजी खोंयोंइ स्योर आते। छतसि खीए फिर भर थेंब्मैंइ ङ्योलाइ पिंम् बिबै सै योंबर ङ्योइ थेबै भों योंइमुँ।
चइ थेबै कैले बिइ, “परमेश्वरने ङ्हिंन्, धै खीए मिं क्वेद्। तलेबिस्याँ खीजी म्हिमैंलाइ निसाफ लबै त्हे तखइमुँ। स्वर्ग, पृथ्बी, मा ङ्युँइ नेरो क्युए मुल्मैं बनेबै परमेश्वरलाइ पद्खु तसि फ्योद्।”