9 याहवेहजी ताँनए फिर छ्याँब लम्, ह्रोंसजी बनेबै तोन्दोंरि सैमैंए फिर ल्हयो खमुँ।
छलेन क्यु झाजउँइँले क्हेमैंने बालु त्होंखबै ताँन् सो प्ह्याबै सैमैं नमेंमैं, न्हबै खेदोमैं, क्ह्योंर्बै खेदोमैं क्हेमैंने बालु मुँबै ह्युलर्बै सो प्ह्याबै ताँन् सैमैंने ङइ बाछा फैम्।
तलेबिस्याँ याहवेह स्वाब मुँ, खीए म्हाँया खोंयोंन् बिलै तरिमुँ, पुस्ता-पुस्ता समान् खीए फिर ङ्योइ भर लल् खाँम्।
फो ख्रेंबै त्हेर क्हिजी चमैंलाइ चबै सै पिंब्मुँ बिसि चमैं ताँनइ क्हिए घ्याँ ङ्ह्योरिम्।
याहवेहजी ठिक निसाफ लमुँ, खी स्वाब मुँ, छतसि खीजी पापिमैंलाज्यै या ठिक घ्याँर प्रबर लोमिंम्।
तलेबिस्याँ ओ प्रभु, क्हि स्वाब नेरो क्षमा पिंरिब् मुँ, क्हिए मिं किंब्मैं ताँनलाइ क्हिजी खोंयोंइ आनुबै थेबै म्हाँया लम्।
दिलेया निनवे सहरर छ्याँब आछ्याँब फेलल् आखाँबै लाख घ्रिसे ङ्हिस्यु हजार भन्दा ल्हें म्हिमैं मुँ, धै ख्योदोमैं या चर ल्हेंन् मुँ। च थेबै सहरए ल्हागिर ङइ न्हुँ लल् आत्हुब् आ?”
छ लस्याँ मत्त्रे क्हेमैं स्वर्गर टिबै आबाए सन्तान तब्मुँ। तलेबिस्याँ परमेश्वरजी दुष्ट म्हिमैं नेरो छ्याँब् लब्मैं ङ्हिंना-ङ्हिंनए फिर त्हिंयाँ प्रेमिंमुँ, धै धर्मि नेरो पापिमैं ङ्हिंना ङ्हिंनए ल्हागिर नाँ युमिंइमुँ।
दिलेया खीजी क्हेमैंए फिर ल्हयो खसि स्वर्गउँइँले नाँ कुलसि रा-रोमैं रोबै त्हेर क्हेमैं चल् योंरिगे बिसि ल्हें रोमैं रोमिंइ धै क्हेमैं सैं तोंल् पिंइ। छाबै के लसि क्हेमैंए उँइँर परमेश्वरजी खीए ग्वाइ पिंइँमुँ।”
खीजीन् ताँनलाइ जीवन, सो नेरो तोन्दोंरि सै पिंमुँ। छतसि खीलाइ तोइ सैए खाँचो तब् धोंले म्हिए योउँइँले खीए सेवा लल् त्हुम् बिसि आमैंन्।