4 छतसि ङए सैं खैता-खैता तइमुँ, धै ङए सैं बेल्ले च्योंइमुँ।
ओ याहवेह, ङए प्राथना थेमिंन्; ल्होमिंन् बिसि लबै प्राथना क्हि ङाँर फेनेरिगे!
प्ल्होंखबै बाढिइ धोंले चमैंइ ङि गास घ्रिन् लवामल; धै प्हलें ङिए फिर प्रमल;
ङए सैं च्योंब् तमा ङइ तो लल् त्हुम् बिब क्हिजी सेम्! ङ प्रबै घ्याँर म्हिमैंइ ङए ल्हागिर ङो चुइमुँ।
ङए क्योलोउँइँ ङ्ह्योमिंनु, ङए न्हुँ लब खाबै या आरे, ङ ग्वार योंबै क्ल्ह्यो खनिरै आरे। खाबज्यै या ङए वास्ता आल।
ङ ङाँइ तोमिंन् धै ङए फिर दयाम्हाँया लमिंन्, तलेबिस्याँ ङ घ्रिन् मुँ धै ङए फिर दुःख तइमुँ।
बेल्ले ङ्हिंसि ङ त्हारम्, छतसि ङ रेलै आखाँन् तइमुँ।
ङए सैं आतेसि पृथ्बीए छ्योगोउँइँले ङइ क्हिने ग्वार ह्रिमा, ङ भन्दा थेबै पारार डोरेमिंन्,
परमेश्वर मैंमा ङइ न्हुँ लसि सो खुइ लम्; खीलाइ मैंमा ङए सैं च्योंब् तम्। तिस्याँदे मैंन्
म्हुँइँसर ङइ ह्रोंसए क्वेमैं मैंइ; तले जा बिसि ङइ सैंर मैंल। धै ङए सैंइ चु ताँमैं ङ्योलु-च्युलु लइ:
च त्हेर येशूए सैंर बेल्ले दुःख मुँल। छतमा यो छ्युँ लदै खीजी प्राथना लरिमा खीए छैब् थे-थेब कोए थब्लो धों तब सर तेरिल।