7 चमैंइ बिब्मुँ, “खैले क्होर क्ल्योब्मैंइ म्रों क्ल्योसि डल्ल तिवामुँ, छलेन ङ्योए ह्रिबमैं क्रोंए सुँर सग्याँ-प्हुँग्या तब्मुँ।”
छले सैबर बोबै क्यु धोंन् ङि तइमुँ, क्हिए ल्हागिर ङि खोंयोंन् बिलै सिब् धोंन् तल् त्हुइमुँ।
ङ्हिंलन् आत्हुबै क्ल्ह्योरै या चमैं ङ्हिंसि त्हारब्मुँ, क्हेमैंए बिरोधर राब्मैंलाइ परमेश्वरजी चमैंए ह्रुबि या सग्याँ-प्हुग्याँ लवाब्मुँ। तलेबिस्याँ परमेश्वरजी चमैं आखो; छतसि क्हेमैंइन चमैंलाइ फापिल् लल् खाँम्।
(ङ्योए फिर दुःख तम् बिबै ताँ परमेश्वरए छ्वेर छले बिइमुँ: “ओ परमेश्वर, क्हिए फिर ङिइ बिश्वास लबइले ङि त्हिंइतिमिन् सिब् धोंन् तल् त्हुम्, ङि सैबर होंबै क्युमैं धोंन् तइमुँ।”
तारेम् च्हगन् तइ ङिम् सिबन् मुँन बिब् समन् ङिइ मैंयाल। दिलेया ङिइ ह्रोंसए फिर भर आलरिगे बरु सिब्मैंलाइ सोगों लमिंबै परमेश्वरए फिर भर लरिगे बिसि छ तब् मुँन।
चमैंलाइ म्हिमैंइ युँमाइ प्रिंसि सैइ, करौंतिइ क्ल्हेइ, सेलाँइ सैवाइ। छले दुःख पिंसि चमैंए सैमैं नोक्सान लवाइ। छतसि चमैं ङ्हाँदु तसि र-क्युए ट्हुबिमैं खिसि क्याइ खैने माइ खेले प्ररिइ।