6 क्हेमैं दुष्टमैंइ ङ्हाँदुमैंए चाँजोमैं फुवाम्, दिलेया चमैंइ ग्वार योंबै क्ल्ह्यो याहवेहन् ग!
ओ याहवेह, ङ क्हिनेन् ग्वार ह्रिमुँ; “क्हि ङए ग्वार योंबै क्ल्ह्यो, नेरो सोगोंमैंए ह्युलर ङए चैदिबै सै क्हिन् ग!” बिसि ङइ बिमुँ।
“परमेश्वरजी चलाइ ल्होमिंरिब् आरे,” बिसि ङए बारेर ल्हें म्हिइ बिरिइमुँ। तिस्याँदे मैंन्
ओ म्हिमैं, खोंयों समा क्हेमैंइ ङए थेबै मिं वासि ङ फाफिन् लरिम्? खोंयों समा क्हेमैं केर आफेबै सैंमैं खोरिम् धै स्योलिबै देवतामैंए लिलि प्ररिम्? तिस्याँदे मैंन्
ङ बिस्याँ आयोंब् नेरो आख्युब मुँ, दिलेया प्रभुजी ङलाइ मैंम्। क्हिजी ङलाइ ल्होसि ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंम्। ओ ङए परमेश्वर, युनन् यमिंन्।
ङए ह्रिबमैंर सेलाँइ थोसि घा तब् धोंले ङए शत्तुरमैंइ ङलाइ प्ह्रम्, धै चमैंइ त्हिंइतिमिन् ङने बिरिम्, “क्हिए परमेश्वर खनिर मुँ?”
ङ्योए लोबै क्ल्ह्यो नेरो भों पिंब परमेश्वरन् ग, दुःख तमा युन्लेन् ङ्योलाइ ल्होमिंब खीन् ग।
आगुइ क्र ओलै आपिंब्मैंए ल्हागिर याहवेह किल्ला ग। दुःख तमा ग्वार योंबै क्ल्ह्यो खीन् ग।
खीजी फैबै बाछा नेरो खीजी चबै कसम ङ्हिंना ङ्हिंन् खोंयोंइ प्लिंल् आखाँ, तलेबिस्याँ खीजी खोंयोंइ स्योर आते। छतसि खीए फिर भर थेंब्मैंइ ङ्योलाइ पिंम् बिबै सै योंबर ङ्योइ थेबै भों योंइमुँ।