3 चमैं ताँन् आछ्याँबै घ्याउँइँ प्रइमुँ, धै चमैं ताँन् छेरन् ङ्हाँन् तयाइमुँ। खाबज्यै छ्याँबै के आल, छ्याँबै के लब्मैं घ्रि या आरे।
छले पृथ्बीर्बै म्हिमैं सैब् म्लोब् नेरो आछ्याँबै के लब परमेश्वरजी म्रोंइ। तलेबिस्याँ पृथ्बीर्बै ताँन् म्हिमैंए सैं दुष्ट तल् खाँल।
म्हयाबै क्यु धों ङ तप्ररिइमुँ; ह्रोंसए केब्छैंलाइ म्हैदु, तलेबिस्याँ क्हिए ताँमैं ङइ आम्लेइमुँ।
आमादुमैंइ ह्रोंसए सैंर “परमेश्वर आरे!” बिमुँ। चमैंइ छेरन् ङ्हाँबै केमैं लमुँ, चमैं छेरन् ङ्हाँन् तब्मैं मुँ; छ्याँबै के लब्मैं खाबै आरे।
ह्रोंसए केब्छैंए बिरोधर निसाफ आलमिंनु, तलेबिस्याँ क्हिए उँइँर सोगों म्हिमैं खाबै या ठिक ठर्दिल् आखाँ।
ङ आमादु तसि आछ्याँबै केमैं लबइले, ङए घामैं पौदिसि क्राँथाँ नाँइमुँ।
आमाए फो न्होंउँइँलेन् दुष्ट म्हिमैंइ आछ्याँबै ताँ मैंम्; फिबै तोदोंन् चमैं आछ्याँबै घ्याँउँइँ प्रसि स्योलिबै ताँमैं पोंम्।
फारो चए के लब्मैं नेरो मिश्रीमैं ताँन् म्हुँइँसर्न रेइ। मिश्रर बेल्ले क्रोब्-म्होब तइ, तलेबिस्याँ चर च्ह थेब आसिबै धिं घ्रि या आरेल।
छलमा याहवेहजी मोशाइ बिब् धोंलेन् लमिंइ, धै फारो, चए के लब्मैं नेरो चए म्हिमैंउँइँले च च्युमिंमैं घ्रि या आचैल्ले स्योह्याइ।
तलेबिस्याँ ताँन् म्हिइ पाप लइमुँ, छतसि खी ङाँर फेनेल् आखाँइमुँ।
क्हेमैंलाइ फापिल् लबर्न ङइ चु ताँ बिब् ग: ह्रोंसए आघें-अलिमैं न्होंर्बै आक्ह्रिबै ताँ क्ह्रिमिंल् खाँबै बुद्धि मुँबै म्हि क्हेमैं न्होंर खाबै आरे वा?
ओ ङइ खोबै अलि-अङाँमैं, चु ताँन् बाछामैं ङ्योए ल्हागिर्न ग। छतसि ङ्योए ज्यु नेरो सैं पापर च्होवाबै सैमैंउँइँले ङ्यो स्यो तले। झाइले ङ्यो परमेश्वरने ङ्हिंसि खीए उँइँर ज्युर सैंर छ्याँब् ततै ह्याले।
च म्हिमैं धोंलेन् ङ्यो ताँनइ ओंसों ङ्योए सैंउँइँले खबै आछ्याँबै इच्छा पूरा लबै ल्हागिर लोब लमल। छतसि अरूमैंने धोंले ङ्योने या परमेश्वर ह्रिस खल।