2 ताँ क्होब्मैं नेरो परमेश्वर म्हैब्मैं खाबै मुँ उ बिसि याहवेहजी स्वर्गउँइँले म्हिमैंलाइ ङ्ह्योम्।
झाइले म्हिमैंइ बनेबै सहर नेरो धरर ङ्ह्योबर याहवेह क्युरु युइ।
तारे ङइ थेबै ताँ अनुसार चमैंइ लबै केमैं क्ह्रोंसेंन् ङिंब् उ आङिं बिसि ङ्ह्योबर ङ क्युरु ह्याब्मुँ। आङिंस्याँ ङइ सेब्मुँ।”
छले पृथ्बीर्बै म्हिमैं सैब् म्लोब् नेरो आछ्याँबै के लब परमेश्वरजी म्रोंइ। तलेबिस्याँ पृथ्बीर्बै ताँन् म्हिमैंए सैं दुष्ट तल् खाँल।
बुद्धि मुँबै म्हिमैंइ चु ताँमैं छेनाले क्होल् म्हैरिगे, धै याहवेहजी लबै खोंयोंइ आनुबै म्हाँया चमैंइ क्होब्मुँ।
दिलेया याहवेह ह्रोंसए पबित्र क्ल्ह्योर मुँ; याहवेहए राजगद्दि स्वर्गर मुँ; खीजी म्हिमैंलाइ छेनाले ङ्ह्योमुँ; खीजी ह्रोंसए मिजी चमैंए जाँच लमुँ।
छलब् म्रोंसि आगुइ क्र ओलै आपिंब्मैं सैं तोंब्मुँ। ओ परमेश्वर म्हैब्मैं, क्हेमैंए सैं भोंब तरिगे।
क्हेमैंने ज्ञान आरे, क्होल् आखाँ, क्हेमैं मिछु खैबर प्ररिम्; ठिमइ बिब् धोंले आप्र।
दिलेया च्हैंब-मैंब लल् आखाँबै म्हिइ चु ताँ क्होल् आखाँ; आमादुइ चु ताँ क्होल् आखाँ।
छतसि खीजी बिबै ताँ ङिंब्मैंइ ठिक के खैले लब, खाबलाज्यै या आफेलल्ले ठिक निसाफ खैले लब, छ्याँबै केमैं तो जा बिसि क्होब्मुँ;
ओ बुद्धि आरेब्मैं, बुद्धि म्हैद्; ओ आमादुमैं, च्हैंब्-मैंब् लल् खाँब्मैं तद्।
“ओ बुद्धि आरब्मैं ओ ताँ आक्होब्मैं, चुर खो!” बिदै हुइम्।
“ओ बुद्धि आरेब्मैं चुर खो!” बिदै ताँनलाइ हुइमुँ,
तलेबिस्याँ चु म्हिमैंए सैं क्होल् आखाँब् तइमुँ। चमैंए न्ह थेल् आखाँब् तइमुँ, झाइले चमैंए मि च्युँ लइमुँ। तिंयाँ चमैंए मिइ म्रोंल् खाँस्याँ, चमैंए न्हइ थेल् खाँस्याँ, झाइले चमैंए सैंइ क्होल् खाँस्याँ, चमैं ङ ङाँइ एखमल, धै ङइ चमैं सल् लमिंमल।
खीए बारेर्बै ताँ क्होबै म्हि खाबै आरे, खीलाइ म्हैब खाबै आरे।
बिश्वास आलल्ले खाबज्यै या परमेश्वरलाइ सैं तोंन् लल् आखाँ। तलेबिस्याँ खाउ म्हि परमेश्वरए चेंदो खमुँ च म्हिइ “परमेश्वर क्ह्रोंसेंन मुँ धै खीलाइ म्हैब्मैंलाइ खीजी इनाम पिंब्मुँ,” बिसि बिश्वास लल् त्हुम्।