3 तलेबिस्याँ ङ्योलाइ च्युबर बोब्मैंइ चर ङ्योने क्वे प्रिंबर ल्हैदिइ, धै “ङिए सैं तोंबै ल्हागिर सियोनए क्वेंमैं प्रिंन्!” बिसि ङ्योए फिर दुःख पिंब्मैंइ ङ्योने बिइ।
ओ परमेश्वर, सियोनर ङिइ क्हिए मिं क्वेब्मुँ, छले क्हिने फैबै ताँन् भकलमैं ङिइ पूरा लब्मुँ।
ओ परमेश्वर, अरू ह्रेंमैंइ क्हिए ह्युलए फिर ह्वाखइमुँ; धै क्हिए पबित्र मन्दिर चमैंइ जुठ लइमुँ; चमैंइ यरूशलेम नास लवाइमुँ।
क्हिजी ङिए खागु टिबै ह्रेंमैं प्होंबर खल् पिंइमुँ, धै ङिए शत्तुरमैंइ ङिलाइ प्ह्रम्।
यरूशलेमर्बै तगररि ङइ क्हिए मिं थेब लरिमा क्हिजी ङलाइ जोगेमिंबइले ङ सैं तोंसि चर टिल् योंरिगे बिसि ङ कालए सुँउँइँले फ्रेमिंन्।
सैंर दुःख मुँबै म्हिए उँइँर क्वे प्रिंब खुँबै त्हेर खिबै क्वें प्हेंसि बोब, नेरो घार चज क्युँ झोंब् धो तम्।
“क्हेमैंइ चु ताँन् सैमैं तोगो म्रोंइमुँ, दिलेया तिगें चु ताँन् फुयाब्मुँ। युँमा घ्रिए फिर अर्को युँमा आचैल्ले नास तयाब्मुँ।”