23 ङि हार्दियामैं या खीजी ङिलाइ आम्ले। खीए म्हाँया खोंयोंन् बिलै तरिम्।
दिलेया परमेश्वरजी नोआ नेरो चने बालु क्यु झाजर मुँबै ताँन् धिंर न्हबै खेदोमैं नेरो क्ह्योंर्बै खेदोमैं मैंसि पृथ्बीर खैं कुल्मिंइ। धै क्यु ङ्हारबर होंइ।
दु:ख योंब्मैंइ लबै प्राथना खीजी थेब्मुँ; धै चमैंए प्राथना थेलेया आथेब् धों आल।
खीजी आयों आख्युब्मैं त्हुलउँइँले रेमिंम्, धै ङ्हाँदुमैं मेब्रोए रासउँइँले क्वेमिंम्।
याहवेहजी आह्र आसेब्मैंलाइ रक्षा लम्; ङए भों नुयाबै त्हेरैया खीजी ङ जोगेमिंइ।
ङइ ग्वार ह्रिब थेमिंनु, तलेबिस्याँ ङ थेबै दुःखर फेइमुँ! ङलाइ ल्हाब्मैंउँइँले जोगेमिंनु, तलेबिस्याँ चमैं ङ भन्दा बेल्ले भोंब मुँ!
तलेबिस्याँ ङ धों तबै आह्र आसेबै ह्रोंसए केब्स्योए फिर खीजी ल्हयो खसि ङ्ह्योइमुँ, तारे पिरु ताँन् म्हिमैंइ ङने ‘ङ्हो सब् मुँन,’ बिब्मुँ।
खीजी थेब् प्हैंबै म्रुँमैं चमैंए राजगद्दिउँइँले तवाइमुँ, आयों आख्युब्मैंलाइ कैंडो लमिंइमुँ।