18 चए शत्तुरमैंलाइ ङइ फापिल् लवाब्मुँ, दिलेया चए क्रर मुकुट चारब्मुँ।”
चए ल्हागिर सराप क्वें धोंन् तरिगे, धै चए क्रेर सराप खोंयोंइ खिरिबै फगि धोंन् तरिगे!
ङए फिर छ्याब् ल्हैदिब्मैं फापिल् त्हुबै क्वें खिरिगे; धै फापिबै पछ्यौरइ चमैं हुवारिगे!
ङए फिर दुःख तमा ङए बिल्लि लदै निस्योब्मैं ताँन् फापिल् त्हुरिगे धै खैलातोला तबर फेरिगे! “ङिम् च भन्दा थेब् ग,” बिसि प्हैंब्मैं या ताँन् लि उँइँलै आखाँल्ले फापिल् त्हुरिगे।
ज्ञान बुद्धि ङ्ह्योसि म्हिमैंए बयन लम्, दिलेया आछ्याँबै सैं मुँबै म्हिलाइ बिस्याँ तो धोंइ आङ्हाँ।
छतमा येशू चमैं ङाँर खसि बिइ, “स्वर्ग नेरो पृथ्बीर्बै तोन्दोंरि हग परमेश्वरजी ङने पिंइमुँ।
झाइले धाँसे लिउँबै स्वर्गदूतइ थुतुरु ह्रामा स्वर्गउँइँले थेबै कैमैंइ “ङ्योए याहवेह परमेश्वर नेरो खीजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्टजी पृथ्बीर्बै ग्याल्स लबै हग योंइमुँ। खीजी खोंयोंन् बिलै ग्याल्स लरिब्मुँ,” बिरिल।
चमैंइ क्यु च्हजए बिरोधर ल्हडें लब्मुँ। दिलेया क्यु च्हज नेरो खीजी हुइसि त्हाँबै बिश्वास लबै म्हिमैंइ चमैंलाइ ट्होवाब्मुँ, तलेबिस्याँ खी प्रभुमैंए फिर्बै प्रभु नेरो म्रुँमैंए फिर्बै म्रुँ ग।”