15 चु सहरलाइ चैदिबै तोन्दोंरि सैर ङइ आशिक पिंब्मुँ; चर्बै ङ्हाँदुमैंलाइ ङइ क्हेंइ म्रेंल् पिंब्मुँ।
तलेबिस्याँ खीजी क्यु पिब्मैंलाइ क्यु पिब सल् लमिंम्, धै फो ख्रेंब्मैंलाइ लिंब् लिंबै सैमैंइ म्रेंल् पिंम्।
क्हिए साँदमैंर खीजी प्होंगि तल् आपिं; धै ताँन् भन्दा छ्याँबै गउँ क्हिलाइ पिंमुँ।
ङ्हाँदुमैं चसि म्रेंब्मुँ, याहवेह म्हैब्मैंइ खीलाइन थेब् लब्मुँ। धै चमैं खोंयोंन् बिलै सोरिल् योंब्मुँ!
क्हिजी पिंसिन् ङिइ म्रेंन्ले चल् योंइमुँ, स्यों धोंले खोंयोंन् बिलै युरिबै आशिकइ क्हिजी ङिलाइ प्लिंमिंइमुँ।
दुःख तबै त्हेरै या चमैं फापिल् त्हुरिब् आरे; अँङ्गलै त्हेरै या चमैं योब-ख्युब तब्मुँ।
छतसि याहवेहए फिर भर थेंनु, धै छ्याँबै केमैं लद्; क्हेमैं ह्युलर टिमा योब ख्युब तब्मुँ।
क्हेमैंइ ह्रोंसए याहवेह परमेश्वरए सेवा लद्। छ लस्याँ ङइ क्हेमैंए रा-रोमैंर आशिक पिंब्मुँ, धै ङइ क्हेमैंए नब्-छब् सल् लमिंब्मुँ।
फो ख्रेंबर कैं, क्यु पिबर क्यु म्हैब् धोंले परमेश्वर म्हैब्मैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ चमैंए सैंर मैंब योब्मुँ।
फो ख्रेंब्मैंलाइ खीजी लिंबै सैमैं चल् पिंइमुँ, दिलेया प्लोब्मैंए यो बिस्याँ खीजी क्होतेन् लसि एमिंइमुँ।