14 “खोंयोंन् बिलै ङए भों न्हबै क्ल्ह्यो चु ग; चु राजगद्दिर ङ टिब्मुँ, तलेबिस्याँ चुर्न ङ टिदा ङ्हाँइमुँ।
ओ याहवेह रेत्ति, क्हिए शक्तिए बाकस बालु क्हिए भों न्हबै क्ल्ह्योर युमिंन्।
सियोनर टिब्मैं याहवेहए मिं थेब् लद्, यरूशलेमर टिबै याहवेहए मिं थेब् लद्। याहवेहए मिं क्वेद्!
ओ ल्हें च्होमैं मुँबै कों, परमेश्वरजी ग्याल्स लल् म्हैबै सियोन बिबै कोंउँइँ तले आछ्याँबै सैंले ङ्ह्योल? चर याहवेह खोंयोंन् बिलै टिब्मुँ।
क्हि नुबर क्रे ह्यामा क्हाइ बोब्मैंलाइ क्हिए लिलि बोइ, क्हिजी म्हिमैंउँइँले क्होल्सै किंइ, ओं, क्हिजी बिब् आङिंब्मैंउँइँले या किंइ। छलेन याहवेह पारमेश्वर चर टिम्।
यरूशलेमर खीए तम्बु मुँ, खी टिबै क्ल्ह्यो सियोन बिबै कोंर मुँ।
याकूबए सन्तानमैं टिबै ताँन् क्ल्ह्योमैं भन्दा खीजी यरूशलेम सहर ल्हें म्हाँया लम्।
छलेन मन्दिरए मिंर कसम चबै म्हिइ मन्दिर नेरो चए न्होंर बास लबै परमेश्वरए मिंरै या कसम चम्।
छले ख्रीष्टने घ्रिन् तबइले क्हेमैं अरू ह्रेंमैंलाज्यै या परमेश्वरए पबित्र प्ल्ह टिबै धिं बनेसिन् मुँ।
दिलेया क्हेमैंम् सियोन कोंर खइमुँ, सोगों परमेश्वरए सहरर, स्वर्गर्बै यरूशलेमर, च्योलै आखाँबै स्वर्गदूतमैं सैं तोंदै परमेश्वरए मिं क्वेबै क्ल्ह्योर,
च सहरर मि म्रोंबै ल्हागिर त्हिंयाँ नेरो लयाँ आचैदि, तलेबिस्याँ परमेश्वरए ह्वे चए फिर चारमुँ, च सहरर्बै बत्ति क्यु च्हजन् ग।