2 दिलेया आमाने टिल् योंमा कोलो च्याँ तब् धोंले छले ङइ ङए खों दरो नेरो ढुक्का लइमुँ। आमाए ङ्हे थुँब् पिबै कोलो धोंले ङए खों छिं तइमुँ।
ओ ङए सो, क्हि तले आतोंल? धै ङए खों न्होंर क्हि तले च्हतर्ले आदेल? क्हिए आशा परमेश्वरने थेंन्; तलेबिस्याँ खी ङलाइ मुक्ति पिंबै परमेश्वर ग। छतसि ङ अझै खीलाइन थेब् लब्मुँ।
ओ ङए सो, क्हि तले आतोंल? धै ङए खों न्होंर क्हि तले च्हतर्लै आदेल? क्हिए आशा परमेश्वरने थेंन्; तलेबिस्याँ खी ङलाइ मुक्ति पिंबै परमेश्वर ग। छतसि ङ अझै खीलाइन थेब् लब्मुँ।
ओ ङए सैं, क्हि तले आतोंल? ओ ङए खों, क्हि तले च्हतर्ले आदेल? क्हिए आशा परमेश्वरने थेंन्; तलेबिस्याँ खी ङलाइ मुक्ति पिंबै परमेश्वर ग। छतसि ङ अझै खीलाइना थेब् लब्मुँ।
क्ह्रोंसेंन ङए सोइ परमेश्वरर मत्त्रे भों न्हल् योंम्; खीजी ङ जोगेमिंम्।
क्ह्रोंसेंन्ले ङ क्हेमैंने बिमुँ, च्योंबै कोलोमैंइ [खेंमैंए आबा-आमाए फिर छेनले भर लब्] धोंले, परमेश्वरए फिर भर थेंसि म्हाँदिब्मैंइ मत्त्रे परमेश्वरउँइँले आशिक योंब्मुँ, धै परमेश्वरए ग्याल्सर होंब्मुँ।”
छतसि आनारद्, आसिन् समा सैदिद्, छलस्याँ क्हेमैं खोंयोंइ बिलै सोसि परमेश्वरने टिल् योंब्मुँ।”
ओ अलि-अङाँमैं, च्हैंब्-मैंब् लल् त्हुबै केर कोलोमैं धों आतद्। आछ्याँबै केर कोलोमैं धों तद्, दिलेया च्हैंब्-मैंब् लल् त्हुबै केर पाको म्हि धों तद्।