1 ओ याहवेह, गैरु क्ल्ह्योउँइँले ङइ क्हिने ग्वार ह्रिइमुँ!
कोंमैंउँइँ ङइ मि ङ्ह्योमुँ। ङलाइ ल्होबर खनिउँइँले युम्?
“लु, ङ्यो याहवेहए धिंर ह्याले!” बिसि म्हिमैंइ ङने बिमा ङए सैं तोंइ।
ओ स्वर्गर्बै राजगद्दिर टिबै परमेश्वर, क्हि ङाँइन ङ ङए मि क्वेइमुँ।
“याहवेह ङ्योने बालु आरेस्याँ!” इस्राएलीमैंइ बिरिगे।
याहवेहए फिर भर थेंब्मैं सियोन कों धों तम्, च कोंलाइ खाबज्यै लाल् आखाँ, खोंयोंन् बिलै तरिम्।
याहवेहजी ङिलाइ सियोनर एपखमा ङि म्होंड धोंन् ङ्हाँइ।
याहवेहजीन् धिं आबनेस्याँ बनेब्मैंए के फाकर्न तम्। याहवेहजीन् सहर आरुँमिंस्याँ रुँब्मैंइ रुँब फाकर्न तम्।
याहवेहलाइ मान लब्मैं नेरो खीए घ्याँर प्रब्मैं ताँनइ आशिक योंम्!
“ङ कोलो मुँब् ओंनोन् चमैंइ ङए फिर ल्हें खे दुःख पिंइमुँ!”
खीजी स्वर्गउँइँले ह्रोंसए यो स्योंसि ङलाइ क्हासि, मा ङ्युँइए गैरुउँइँले ङलाइ चैंसि तेमिंइ।
खीजी ङलाइ नास तबै होंल्दोउँइँले नेरो हिलए ढाबउँइँले तेसि पखइ, खीजी ङए प्हले पाराए फिर थेंमिंइ, धै ङ राबर भोंबै क्ल्ह्यो पिंइ।
मा ङ्युँइए क्यु प्ल्होंइ खमा क्हिए ताँन् क्युए भेल्गमैं नेरो मा ङ्युँइर्बै क्युमैंइ ङए सैं खैता-खैता ङ्हाँन् लवाइमुँ।
क्हिजी ङए फिर ल्हें दुःखमैं खल् पिंइ, दिलेया क्हिजी ङ धबै सोगों लमिंब्मुँ, पृथ्बीए न्होंउँइँले क्हिजी ङ धबै कैंडो पखब्मुँ।
येशू ह्युलर मुँमा खीलाइ सिबउँइँले सोगों लमिंल् खाँबै परमेश्वरने बेल्ले क्रोदै थेबै कैले प्राथना लइ। खीजी छले सैं न्होंउँइँले यो छ्युँ लसि प्राथना लबइले परमेश्वरजी खीए प्राथना थेमिंइ।