2 खोंयों समा ङइ सैं न्होंरि दुःख सैदिल् त्हुब् जा? धै त्हिंइ ह्रोंसे ङइ कति न्हुँ लब? खोंयों समा ङए शत्तुरमैं ङए फिर ट्होगों तरिम्?
एस्तरइ बिइ, “ङलाइ सैल् म्हैबै ङिए शत्तुर चु दुष्ट हामानन् ग।” छ बिब् थेसि म्रुँ नेरो म्रुँस्योए ओंसों हामान बेल्ले ङ्हिंइ।
आबा आरेब्मैं नेरो आगुइ क्र ओलै आपिंब्मैं क्हिजी जोगेमिंम्, तलेबिस्याँ ह्युलर्बै सिल् त्हुबै म्हिइ धबै खाबै फिरै या दुःख पिंल् खाँरिब् आरे।
कालए छोइ ङलाइ फैइ; क्रोंर्बै दुःख ङ फिर खइ; दुःख नेरो शोक ङलाइ प्लेइ।
ङलाइ लुडिबै दुष्टमैंउँइँले नेरो ङए न्होह्रों लबर ङए कारग्यु तखबै शत्तुरमैंउँइँले जोगेबर क्हिए प्ह्यागोंए न्होंर ङलाइ लोथेंन्।
स्योर ताँ पोंबै चमैंए म्हदेमैं म्रुयारिगे, तलेबिस्याँ चमैंइ थेब् प्हैंदै ठिक के लब्मैंए बिरोधर म्हि आच्हिल्ले पोंम्।
दिलेया ङए सैंर खोंयोंन् बिलै शोकन् तरिइमुँ, ङ क्हुरियाबिन् छेइमुँ।
सैं तोंदै धन्यबाद पिंबै म्हिमैंए चिब ङ तल। छतसि परमेश्वरए मिं क्वेबर ह्याबै ल्हें म्हिमैंने क्ह्रिसि ङइ चमैंलाइ परमेश्वरए धिंउँइँ बोब्रें लमल। चु ताँमैं मैंरिमा ङए सैं बेल्ले नम्।
ओ याहवेह, ङ ङाँइ तोद्, ङ सिल् आपिंन्; खोंयोंइ आनुबै क्हिए म्हाँया ङए फिर मुँबइले ङ जोगेमिंन्।
क्हिजी आजोगेमिंस्याँ चमैंइ सिंहइ धोंले ङ रुएवाब्मुँ, धै ङलाइ फ्रेमिंबै म्हि खाबै आरेमा चमैंइ ङ कुदु-कुदु लवाब्मुँ।
ओ परमेश्वर, खोंयों समा शत्तुरमैंइ क्हिलाइ प्ह्रब्मुँ? शत्तुरमैंइ खोंयोंइन क्हिए मिंलाइ स्याररिम्म?
ओ याहवेह, शत्तुरमैंइ क्हिलाइ खैले प्ह्रइमुँ, धै मुर्ख म्हिमैंइ क्हिए मिंलाइ स्यारइमुँ बिसि मैंमिंन्।
कोलोमैं नेरो ङ्हे थुँबै कोलो ओंलाँमैंए सुँउँइँले या क्हिजी ह्रोंसए मिंर क्वे प्रिंल् पिंइमुँ। क्हिए शत्तुरमैं नेरो बिरोधीमैंए सुँ म्रुबै ल्हागिर क्हिजी छ लब् ग।
ङए शत्तुरमैंए फिर तोइ आचैन् लवाबै दुःख खइमुँ, चमैं टिबै क्ल्ह्योमैं क्हिजी स्युवाइमुँ; छतसि चमैंए मिं क्ह्रन् म्हयाइमुँ।
सैं तोंस्याँ म्हिए लि वाँ-वाँ ब्योंम्, दिलेया न्हुँ तमा सैं आतों।
छतमा खीजी चमैंने बिइ, “ङए सैंर थेबै शोक तसि सिब् धोंन् तइमुँ। क्हेमैं न्हरु आच्हुल्ले ङने बालुन् चुर्न टिद्।”
ङ त्हिंइ ह्रोंसे क्हेमैंने बालुन् मन्दिरर मुँमा क्हेमैंइ ङ आक्हा। दिलेया तारे क्हेमैंए त्हे तइमुँ। छतसि क्हेमैं तो के लबर खल, च के लद्, तलेबिस्याँ मिछु खैबर्बै शक्तिए के लबै त्हे चुन् ग।”
दिलेया ङइ चु ताँ बिबइले क्हेमैंए सैंर बेल्ले न्हुँ तइमुँ।
ताँ तो जा बिस्याँ, ङइ खोबै यहूदी म्हिमैंए बारेर ङए सैंर ल्हें दुःख नेरो पिर मुँ।
क्ह्रोंसेन च सिया सियाले नल। दिलेया परमेश्वरजी चए फिर ल्हयो उँइँमिंइ। चए फिर मत्त्रे ल्हयो आल, ङलाइ न्हुँ फिर न्हुँ आतरिगे बिसि ङए फिरै या ल्हयो उँइँमिंइ।