1 ओ स्वर्गर्बै राजगद्दिर टिबै परमेश्वर, क्हि ङाँइन ङ ङए मि क्वेइमुँ।
दिलेया याहवेह ह्रोंसए पबित्र क्ल्ह्योर मुँ; याहवेहए राजगद्दि स्वर्गर मुँ; खीजी म्हिमैंलाइ छेनाले ङ्ह्योमुँ; खीजी ह्रोंसए मिजी चमैंए जाँच लमुँ।
ङिए परमेश्वर स्वर्गर मुँ; खीजी तो लदा ङ्हाँमुँ चन् लम्।
ङए दुःखर ङ याहवेहने ग्वार ह्रिमा खीजी ङने ज्वाफ पिंम्।
कोंमैंउँइँ ङइ मि ङ्ह्योमुँ। ङलाइ ल्होबर खनिउँइँले युम्?
“लु, ङ्यो याहवेहए धिंर ह्याले!” बिसि म्हिमैंइ ङने बिमा ङए सैं तोंइ।
“याहवेह ङ्योने बालु आरेस्याँ!” इस्राएलीमैंइ बिरिगे।
याहवेहए फिर भर थेंब्मैं सियोन कों धों तम्, च कोंलाइ खाबज्यै लाल् आखाँ, खोंयोंन् बिलै तरिम्।
याहवेहजी ङिलाइ सियोनर एपखमा ङि म्होंड धोंन् ङ्हाँइ।
याहवेहजीन् धिं आबनेस्याँ बनेब्मैंए के फाकर्न तम्। याहवेहजीन् सहर आरुँमिंस्याँ रुँब्मैंइ रुँब फाकर्न तम्।
याहवेहलाइ मान लब्मैं नेरो खीए घ्याँर प्रब्मैं ताँनइ आशिक योंम्!
“ङ कोलो मुँब् ओंनोन् चमैंइ ङए फिर ल्हें खे दुःख पिंइमुँ!”
ओ याहवेह, गैरु क्ल्ह्योउँइँले ङइ क्हिने ग्वार ह्रिइमुँ!
ओ याहवेह, ङए सैं थेब आप्हैं, ङ थेब् तदा आङ्हाँ; ह्रोंसइ आक्होबै सैमैं नेरो ह्रोंसइ लल् आखाँबै सैमैंर ङ क्होसि आटि।
ओ याहवेह, दाऊदलाइ मैंमिंन्, चइ योंबै ताँन् दुःखमैं मैंमिंन्।
थेद्, आघें-अलिमैं क्ह्रिसि टिब बेल्ले छ्याँबै सैं तोंबै ताँ ग!
ओ याहवेहए सेवा लब्मैं, म्हुँइँसर याहवेहए धिंर राब्मैं, याहवेहए मिं क्वेद्!
ओ याहवेह ङए प्रभु, ङए मि क्हि ङाँइन ङ्ह्योरिमुँ, क्हिए प्हलेर्न ङ ग्वार ह्रिबर खइमुँ! ङलाइ कालए सुँर आभ्योंमिंन्!
चमैं म्रोंसि स्वर्गर्बै राजगद्दिर टिबै याहवेह निस्योम्; खीजी चमैंलाइ प्ह्रम्।
ङए मिइ खोंयोंन् बिलै याहवेह ङाँइँन ङ्ह्योरिमुँ, तलेबिस्याँ खीजीन् ङए प्हलेमैं ङोउँइँले जोगेमिंब्मुँ।
क्हेमैंइ प्राथना लमा छले लद्: ओ स्वर्गर मुँबै ङिए परमेश्वर आबा, क्हिए मिं पबित्र तरिगे।
“दिलेया च बालि रेबै म्हि ह्रेंगोन् रासि ‘ङम् स्वर्गउँइँ ङ्ह्योबै लायकर्बै आरे’ ङ्हाँइ। धै सैं च्योंने लदै ह्रोंसए तिंर ठौदिदै ‘ओ परमेश्वर, ङ पापि म्हि ग। ङए फिर ल्हयो खमिंन्,’ बिइ।