5 “आखाँम्मैं लुडिवाइमुँ, धै ङ्हाँदुमैंइ दुःखए सो हेंइमुँ। छतसि तारे ङ रेब्मुँ, धै चमैंए न्होह्रों लब्मैंउँइँले ङइ चमैं जोगेमिंब्मुँ,” बिसि याहवेहजी बिमुँ
ओ याहवेह रेत्ति! क्हिए यो क्वेदु, ल्होब्मैं खाबै आरेब्मैंलाइ आम्लेमिंन्।
आबा आरेब्मैं नेरो आगुइ क्र ओलै आपिंब्मैं क्हिजी जोगेमिंम्, तलेबिस्याँ ह्युलर्बै सिल् त्हुबै म्हिइ धबै खाबै फिरै या दुःख पिंल् खाँरिब् आरे।
चमैंइ लबै केमैं खोंयोंन् बिलै चमैंए सैंर मैंब् धोंन् तम्। चमैं थेब् प्हैंरिम्, छतसि क्हिए ठिममैं चमैंउँइँले ह्रेंगो तम्। चमैंइ ह्रोंसए ताँन् शत्तुरमैं प्ह्रम्।
क्हिलाइ मान लब्मैंए ल्हागिर क्हिजी साँथेंबै छ्याँबै सैमैं कति थेब मुँ! क्हिए प्हलेर्न ग्वार योंब्मैंलाइ क्हिजी च छ्याँबै सैमैं पिंब ताँन् म्हिमैंइ म्रोंइमुँ!
दुःख योंबै म्हिइ याहवेहने ग्वार ह्रिमा खीजी चए ताँ थेमिंइ धै चए ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंइ।
चमैंइ आगुए बिल्लि लम्, झाइले दुष्ट ताँ पोंम्; धै ङम् ङन् ग बिसि अरूलाइ क्र ओलै आपिं।
दिलेया फारोइ बिइ, “याहवेह बिब खाब् रो? ङइ तले चए ताँ ङिंसि इस्राएलीमैं ह्याल् पिंब? याहवेह ङइ ङो आसे, छतसि इस्राएलीमैं ङइ ह्याल् आपिं।”
ङ्हाँदुमैंलाइ क्र ओल् आपिंब्मैंइ चमैंलाइ बनेबै परमेश्वरलाइ मान आल, दिलेया आयों-आख्युब्मैंए खाँचो टार्दिमिंबै म्हिइ परमेश्वरए मान लमुँ।
सैब नेरो सोल् लबै शक्ति लेर मुँ, खैलि पोंइमु, चमैंइ चए रो चब्मुँ।
म्रोंर के लबै म्रोंमैंलाइ पिंल् त्हुबै नों सै क्हेमैंइ आपिंइमुँ। च नों सैइ क्हेमैंए फिर छ्याब् ल्हैदिइमुँ। ताँन् भन्दा थेबै भों मुँबै परमेश्वरजी क्हेमैंए म्रोंमैंए सैं क्रोब थेल् खाँइमुँ।