74 क्हिजी बिबै ताँर ङइ आशा थेंइमुँ; छतसि क्हिलाइ मान लब्मैं ङलाइ म्रोंसि सैं तोंरिगे!
“शकेमलाइ ट्होसि ङइ चुमिंब्मुँ, धै सुक्कोतर्बै ब्याँसि च्हैंसि स्यो-स्यो लब्मुँ,” बिसि परमेश्वरजी ह्रोंसए पबित्र क्ल्ह्योउँइले बाछा लइमुँ।
त्हिंइ प्योब् भन्दा ओंसों रेसि ङ क्हिने ग्वार ह्रिमुँ; ङइ क्हिए ताँए फिर आशा थेंइमुँ।
छतस्याँ ङलाइ प्ह्रब्मैंलाज्यै या ङइ बिल् योंब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हिजी बिबै ताँर ङइ भर थेंइमुँ।
खोंयोंन् बिलै ङइ क्हिए क्ह्रोंसेंन्बै ताँमैं पोंल् खाँरिगे; तलेबिस्याँ क्हिए निसाफमैंर ङइ आशा थेंइमुँ।
क्हिलाइ मान लब्मैं ङउँइँ तोरिगे; ओं, क्हिजी बिबै ताँमैं क्होब्मैं ङउँइँ तोरिगे।
परमेश्वरलाइ मान लब्मैं, ताँन् खसि थेद्, ङए ल्हागिर खीजी लमिंबै केमैं ङलाइ बिल् पिंन्।
मु नेरो पृथ्बी नास तयाब्मुँ, दिलेया ङइ बिबै ताँ म्हरिब आरे।