17 ङ सिरिब् आरे, सोगोंन् तरिब्मुँ, धै याहवेहजी लबै केमैं ङ बिप्रब्मुँ।
चमैंइ धन्यबादए ख्रो पिंरिगे, धै सैं तोंबै क्वेमैं प्रिंदै खीजी लबै केमैंए बयन लरिगे।
क्हिए सुँउँइँले त्होंबै ताँन् ठिममैंए बयन ङइ लमुँ।
क्हिजी लबै केए बयन पुस्ता घ्रिइ अर्को पुस्ताने लब्मुँ, धै क्हिजी लबै शक्तिए केमैं चमैंइ बयन लब्मुँ।
क्हिजी रक्षा लमिंम् बिबै सैं तोंबै ताँ ङइ ह्रोंसए खोंर लोइरि आथेंइमुँ, बरु क्हि जोगेमिंब नेरो भर लल् खाँब मुँ बिसि ङइ पोंइमुँ। क्ह्रोंसेंन्बै खोंयोंइ आनुबै म्हाँया लबै परमेश्वर क्हिन् ग बिसि ङइ थेबै म्हि च्होंर बिइमुँ।
ओ याहवेह, ङए परमेश्वर, क्हिजी लबै औदिबै केमैं नेरो क्हिजी ङिए ल्हागिर लबै चाँजोमैं ल्हेंन् मुँ। क्हिजी लबै औदिबै केमैं ल्हेंन् मुँ, छतसि ङइ च केमैंए बयन लल् आखाँ। क्हि धों तब अरू खाबै आरे!
सियाब्मैंइ क्हिलाइ आमैं; क्रोंर क्हिए मिं खाबइ क्वेब्मुँ?
दिलेया परमेश्वरने चेंदो तरिब ङए ल्हागिर छ्याँब ग, याहवेह परमेश्वरए प्हलेर्न ङ ग्वार योंबर खइमुँ। छतसि क्हिए ताँन् केमैंए बयन ङइ लब्मुँ।
च सँउँसर थेसि येशूजी बिइ, “चु नबइ च आसि। परमेश्वरए मिं थेब तरिगे धै परमेश्वरए च्हजी मान योंरिगे बिसि च नब् ग।”