4 “ओ याहवेह, ङए सो जोगेमिंन्!” बिसि ङइ याहवेहए मिंर प्राथना लइ।
बेल्ले दु:ख तमा ङइ याहवेहने ग्वार ह्रिइ, खीजी ङने ज्वाफ पिंइ, धै ङए दुःखउँइँले फ्रेमिंइ।
ङए सैंरै आमैंबै दुःखमैं ङए फिर तखमा ङइ याहवेहने ग्वार ह्रिइ, छले ल्होमिंन् बिसि ङए परमेश्वरलाइ हुइमा खीजी ह्रोंसए टिबै क्ल्हयोउँइँले ङए ताँ थेमिंइ।
सेलाँउँइँले ङ जोगेमिंन्, चु नगिमैंउँइँले ङ सिल् आपिंन्।
ङए सैंर्बै दुःखमैं ल्हें ततै ह्याइमुँ; क्हिजीन् चु दुःखउँइँले ङ फ्रेमिंन्।
दुःख योंबै म्हिइ याहवेहने ग्वार ह्रिमा खीजी चए ताँ थेमिंइ धै चए ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंइ।
धै दुःख तबै त्हेर ङने ग्वार ह्रिद्; ङइ क्हि दुःखउँइँले फ्रेमिंब्मुँ, झाइले क्हिइ ङए मिं थेब् लब्मुँ।”
ओ याहवेह, ङ ङाँइ तोद्, ङ सिल् आपिंन्; खोंयोंइ आनुबै क्हिए म्हाँया ङए फिर मुँबइले ङ जोगेमिंन्।
सियाब्मैंइ क्हिलाइ आमैं; क्रोंर क्हिए मिं खाबइ क्वेब्मुँ?
“दिलेया च बालि रेबै म्हि ह्रेंगोन् रासि ‘ङम् स्वर्गउँइँ ङ्ह्योबै लायकर्बै आरे’ ङ्हाँइ। धै सैं च्योंने लदै ह्रोंसए तिंर ठौदिदै ‘ओ परमेश्वर, ङ पापि म्हि ग। ङए फिर ल्हयो खमिंन्,’ बिइ।
येशू नेरो खीए चेलामैं या च ब्ह्यार हुइल।