1 याहवेहए मिं थेब लद्! याहवेहलाइ मान लब धै खीए ताँमैं सैं तोंदै म्हाँदिबै म्हिइ आशिक योंम्!
याहवेहए मिं थेब लद्! ठिक के लब्मैंए म्हाँजोर नेरो म्हि ल्हें च्होंबै क्ल्ह्योर ङए सैं न्होंउँइँले याहवेहलाइ धन्यबाद पिंब्मुँ।
याहवेहलाइ मान लब बुद्धि योंबै घ्याँ ग; खीजी बिबै ताँ ङिंब्मैंइ छेनाले च्हैंब् मैंब् लल् खाँम्। खीए मिं खोंयोंन् बिलै थेब् तरिम्!
ल्हें सैन्होर योंबै म्हि सैं तोंब् धोंले क्हिजी बिबै ताँमैं ङिंबर ङए सैं तोंम्।
ङए फिर थेबै दुःख तइमुँ, दिलेया क्हिए ताँमैंइ ङए सैं तोंल् लइमुँ।
क्हिजी पिंबै ठिममैंर ङए सैं तोंरिब्मुँ; धै क्हिए ताँमैं ङ खोंयोंइ म्लेरिब् आरे।
क्हिजी ल्हैदिबै के छेनाले लल् खाँबै म्हि ङलाइ तल् पिंनु, तलेबिस्याँ च केर्न ङए सैं तोंम्।
क्हिए ठिम ङइ बेल्ले खोम्! त्हिंतिमिन् ङ चन् मैंरिम्।
याहवेहलाइ मान लब्मैं नेरो खीए घ्याँर प्रब्मैं ताँनइ आशिक योंम्!
खीने बालु ङ्हिंब्मैं ताँनए सैंर मैंब खीजी पूरा लमिंम्; चमैंइ हुइब खीजी थेमुँ धै चमैंलाइ जोगेमिंम्।
हल्लेलूयाह! ङ्योए परमेश्वरए क्वे प्रिंब बेल्ले छ्याँब ताँ गो, खीए मिं थेब् लब कति सैं तोंबै ताँ मुँ।
हल्लेलूयाह! खीए पबित्र क्ल्ह्योर याहवेह मिं क्वेद्; खीजी बनेबै मु बेल्ले थेब् तब् म्रोंसि खीए शक्तिए बयन लद्!
ओ ङए परमेश्वर, क्हिजी ङने ल्हैदिबै के ङइ सैं तोंन्ले लम्, तलेबिस्याँ क्हिए ठिम ङए सैंर मुँ।”
छले सुँडेनिमैंइ परमेश्वरने ङ्हिंबै लमा खीजी चमैंलाइ प्हसेमैं पिंइ।
खीए मान लब्मैंए पुस्ता-पुस्ताए फिर खीजी ल्हयो खम्।
तलेबिस्याँ ङए सैं घ्रिइ परमेश्वरए ठिम म्हाँदिबर बेल्ले सैं तोंम्,
ओंसोंबै बानिए इच्छार सैं ह्यास्याँ म्हि सिम्, परमेश्वरए प्ल्हए इच्छार सैं ह्यास्याँ म्हिइ छारा छ्ह नेरो शान्ति योंम्।