7 खी म्रुँ तसि ग्याल्स लबै अधिकार योंब्मुँ; छले खी भोंब तसि शत्तुरमैंए फिर ट्होगों तब्मुँ।
क्हि ह्रिस खबइले चबै सै धोंले ङइ मेब्रो चइमुँ,
झाइले ङए कारग्यु तखबै शत्तुरमैंए फिर खीजी ङए क्र कैंडो लमिंब्मुँ, छतसि खीए पबित्र तम्बुर ङ सैं तोंदै ओरादै ख्रो पिंखब्मुँ; धै भजन प्रिंदै याहवेहए मिं थेब् लब्मुँ।
दिलेया ओ याहवेह, क्हि ङलाइ जोगेमिंबै ढाल ग, क्हिजी ङलाइ मान पिंम्, क्हिजी ङए क्र कैंडो लमिंम्।
दिलेया येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ तो ह्रिरिइमुँ च सै क्हेमैंइ था आसे। तारे ङइ नोबि छेबै दुःख क्हेमैंइ नोल् खाँम्मा?” बिमा चमैंइ “खाँम्,” बिइ।
धबै ङ्हिखेबै लारै या येशू ह्यासि छले प्राथना लइ, “ओ ङए आबा, चु दुःख ङइ आनोसि आत बिस्याँ क्हिए सैंर मैंब् धोंन् तरिगे।”
परमेश्वरजी कुल्मिंबै जोगेमिंबै म्रुँ ख्रीष्टजी छाबै दुःख योंल् त्हुम्। झाइले ह्रोंसए मान योंबै कल्ह्योर ह्याल् आत्हु वा?”
येशूजी पत्रुसने बिइ, “क्हिए सेलाँ स्युर झोंन्। आबाजी ङलाइ पिंबै दुःखए प्हेला ङइ आथुँले वा?”
अगमबक्तामैंइ चु खैले तम् खोंयों तम् बिसि क्होल् म्हैरिल। ख्रीष्टजी ल्हें दु:ख नोल् त्हुब्मुँ धै लिउँइँ थेबै मान योंब्मुँ बिसि ओंसोंन् ख्रीष्टए प्ल्हजी चमैंलाइ उँइँमिंल।