6 खीजी ह्रें-ह्रेंमैंए निसाफ लमा ल्हें सिनुमैं खागु लब्मुँ; धै पृथ्बी तिगोंर्बै म्रुँमैं त्हुलफुँ लवाब्मुँ।
क्हि नेरो च्हमिरिए म्हाँजोरि धै क्हिए सन्तानमैं नेरो च्हमिरिए सन्तानए म्हाँजोरि ङइ प्होंब्-नेब् लमिंम्। च्हमिरिए सन्तानइ क्हिए क्र प्लेब्मुँ धै क्हिइ चए प्हले तिंजुर चोब्मुँ।”
क्ह्रोंसेंन ह्रोंसए शत्तुरमैंए क्र परमेश्वरजी तिवाब्मुँ, पापर प्ररिब्मैंए क्र कोच्याब्मुँ।
“क्हेमैंइ ह्रोंसए प्हले ङए शत्तुरमैंए कोर प्ल्हुँरिगे, धै क्हेमैंए नगिमैंए लेइ चमैंए को ल्हेंल् योंरिगे बिसि
तलेबिस्याँ आबाजी खाबलै या निसाफ आल। दिलेया खीजी ताँन् निसाफ लबै के च्हने पिंइँमुँ।
च अँगुर म्हाबै क्ल्ह्यो सहरए बैरु मुँल। चर बोसि म्हाबै अँगुरउँइँले त्होंबै कोइ सोंप्र किलो मिटर समा प्हानेल धै च को सोंग्रु गैरु मुँल।
ङइ स्वर्ग थोंब् म्रोंइ। चर फोस्रे ब्योंबै घोडा घ्रि मुँल। च घोडाए फिर क्रेबै म्हिए मिं “भर लल् खाँब नेरो क्ह्रोंसेंन” बिब् मुँल। खीजी ठिक निसाफ लम्, ठिक निसाफ लबै ल्हागिर खीजी ल्हडें लम्।