6 आछ्याँबै के लब्मैंए फिर खीजी मि नेरो बारुद प्रामिंब्मुँ, धै ट्हुबिन् लास्युवाबै लल खैंइ चमैं ख्रोंवाब्मुँ।
झाइले याहवेहजी सदोम नेरो गमोराए फिर मुउँइँले मि नेरो बारुद कुल्मिंइ।
चमैंए भाउ योसेफए टेबलउँइँले ट्हुइसि बोल। दिलेया बेन्यामीनए भाउ चमैं ताँनल् भन्दा ङ्हबाँ ल्हें मुँल। छले चमैंइ योसेफने बालु चब् थुँब् लसि सैं तोंइ।
खीजी नाँलाइ तिस्यु लमिंइ, धै चमैंए ह्युल तिगोंन् काम्लि-तिम्लि रामिंइ।
ओ याहवेह, ङइ योंल् त्हुबै सैमैं पिंब क्हिन् ग ङलाइ चैदिबै ताँन् सै क्हिजी पिंम्, ङए छ्ह या क्हिए योर्न मुँ।
याहवेहजी स्वर्गउँइँले थेबै कै तेमा, ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरए कै खन्तोंदोंन् कोयाइ। छतमा तिस्यु नेरो मिए राब तेयुइ।
दुष्ट म्हिमैंइ ल्हें दुःख योंल् त्हुब्मुँ, दिलेया याहवेहए फिर भर लब्मैंलाइ बिस्याँ खीजी खोंयोंइ आनुबै म्हाँया लसि रक्षा लमुँ।
याहवेहए योर प्हेल घ्रि मुँ, खीए ह्रिसइ च प्हेलर प्लिंइमुँ। पृथ्बीर्बै दुष्टमैं ताँनइ दण्ड योंम्, प्हेलर मुँबै सै तोइ आचैल्ले चमैं थुँल् खाँल् त्हुम्।
दिलेया लोतइ सदोम सहर पिबै त्हिंइर्न परमेश्वरजी मुउँइँले मि नेरो बारुद भ्योंमिंसि चर्बै म्हिमैं ताँन् सैवाइ।
येशूजी पत्रुसने बिइ, “क्हिए सेलाँ स्युर झोंन्। आबाजी ङलाइ पिंबै दुःखए प्हेला ङइ आथुँले वा?”