6 क्हिजी म्हाँया लब्मैं दु:खउँइँले फ्रेमिंबर क्हिए क्योलो योजी ङि जोगेमिंन्, ङए प्राथना ज्वाफ पिंन्।
ओ परमेश्वर, क्हिए थेबै भोंइ ङ जोगेमिंन्, क्हिए शक्तिइ ङलाइ छ्याब् आरेब लमिंन्।
ङए प्हले क्होसि क्हुरयारिगे बिसि शत्तुरमैंइ जाल तिइमुँ; शोकइ लमा ङए क्र कुरयाइमुँ। ङ प्रल् त्हुबै घ्याँजरे चमैंइ होंल्दों ताइमुँ, दिलेया चमैंइ ताबै होंल्दोंर खेंमैंन् पायाइमुँ। तिस्याँदे मैंन्
“ओ याहवेह, क्हिए क्योलो यो बेल्ले भोंब् मुँल। ओ याहवेह, क्हिए क्योलो योइ शत्तुरमैं त्हुला भुँ लवाइ।
पत्रुसइ छले ताँ लनालन् चारबै न्हाँम्स्योइ खेमैंलाइ हुवाइ। धै “चु ङइ खोबै च्ह ग। चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ। चइ बिबै ताँ छेनाले थेद्!” बिबै कै च न्हाँम्स्यो न्होंउँइँले थेइ।
झाइले “चु ङइ खोबै च्ह ग, चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ बिबै कै घ्रि स्वर्गउँइँले युइ।”
परमेश्वरजी क्हेमैंए फिर म्हाँया लसि खीए म्हिमैं तरिगे बिसि त्हाँइमुँ। छतसि क्हेमैं रोमर टिब्मैंलाइ ङइ चु ताँमैं प्ह्रिसिन् मुँ: ङ्योए परमेश्वर आबा नेरो प्रभु येशू ख्रीष्टउँइँले क्हेमैंए फिर दयाम्हाँया नेरो शान्ति तरिगे।
ङ्योइ च्हौ थेबै दयाम्हाँया योंबइले परमेश्वरएलाइ धन्यबाद पिंसि खीए मिं बेल्ले थेब् लले। खीजी ङ्योलाइ खीए खोबै च्हने घ्रिन् लमिंसि आशिकमैं छलेन् पिंइमुँ।
क्हेमैं परमेश्वरजी खोबै त्हाँबै पबित्र म्हिमैं ग। छतसि खीए म्हिमैं तबइले क्हेमैंइ आगुए फिर ल्हयो खसि छ्याँबै के लब, थेब् आप्हैंब, ह्रिस आखब, धै सैदिल् खाँब तद्।