7 ङिए खेमैं मिश्र ह्युलर मुँमा क्हिजी लबै औदिबै केमैं चमैंइ वास्ता आल, क्हिजी लबै खोंयोंइ आनुबै म्हाँया चमैंइ आमैं, झन् काँसए घारि मुँबै मा ङ्युँइर चमैं ताँनइ क्हिए बिरोध लइ।
ओ खीए के लबै म्हि अब्रहामए सन्तानमैं ओ खीजी त्हाँबै याकूबए सन्तानमैं,
खीजी चमैंए ल्हागिर ह्रोंसइ फैबै बाछा मैंइ, धै चमैंए फिर खोंयोंइ आनुबै म्हाँया लबइले खीए सैं एइ।
दिलेया ङ बिस्याँ क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँयाइ लमा क्हिए धिं न्होंर होंल् योंब्मुँ। मान लदै ङ पबित्र क्ल्ह्योउँइँ तोसि क्हिलाइ फ्योब्मुँ।
ओ परमेश्वर, क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँयाइ ङए फिर ल्हयो खमिंन्। क्हिजी लबै थेबै म्हाँयाउँइँले ङए पापमैं त्होमिंन्।
खीजी लबै केमैं चमैंइ म्लेयाइ, च औदिबै केमैं खीजी चमैंने उँइँमिंल।
खीए शक्ति चमैंइ आमैंल, खीजी शत्तुरमैंउँइँले फ्रेमिंबै त्हिंइ चमैंइ आमैंल।
“ओ आमादुमैं, क्हेमैं खोंयों समा ज्ञान बुद्धिलाइ तो धोंइ आङ्हाँन्ले प्ररिमुँ? खोंयों समा आउलाइ प्ह्रबै ताँमैं लसि सैं तोंरिमुँ, ओ आमादुमैं, तले जा, क्हेमैंइ ज्ञान बुद्धिलाइ तो धोंइ आङ्हाँब?
ङ तले छले बिम् बिस्याँ, परमेश्वरए छ्वेर छ बिबै ताँ पूरा तरिगे: ‘चमैंइ ङ्ह्योबम् ङ्ह्योमुँ, दिलेया म्रोंल् आखाँ, थेबम् थेमुँ, दिलेया क्होल् आखाँ। चमैंइ म्रोंल् खाँस्याँ, झाइले क्होल् खाँस्याँ, परमेश्वरउँइँ सैं एमल, झाइले परमेश्वरजी क्षमा पिंमल।’”
क्हेमैं अरू ह्रेंर्बै म्हिमैंइ ज्युर चिनु आलमल। छतसि ज्युर चिनु लबै यहूदीमैंइ क्हेमैंलाइ च्योंब म्हाँदिसि “ज्युर चिनु आलब्मैं” बिमल। येशूए फिर बिश्वास लब् भन्दा ओंसों क्हेमैंइ खैबै छ्ह थोरिल मैंन्दि।