5 पृथ्बी खोंयोंन् बिलै भोंब तरिगे बिसि खीजी चलाइ जगए फिर थेंइ।
क्हिजी पोंबै ताँमैं पुस्ता-पुस्ता समान् तरिम्; पृथ्बी क्हिजीन् छेनाले बनेइ, छतसि च खोंयोंन् बिलै तरिम्।
खीजी क्युए फिर पृथ्बी थेंइ। खीए म्हाँया खोंयोंन् बिलै तरिम्।
तलेबिस्याँ खीजी पृथ्बी मा ङ्युँए फिर थेंइमुँ, धै पृथ्बीए जग गैरु क्युए फिर थेंइमुँ।
तलेबिस्याँ खीजी बचन पोंसि तोन्दोंरि सैमैं लमिंइ; खीजी तयाद् बिमा ताँन् सै तयाइ।
याहवेहजी ग्याल्स लमुँ! म्रुँइ खिब् धों तबै क्वें खीजी खिम्, फगि खिसि भों खब् धोंले याहवेह बेल्ले शक्ति मुँब मुँ। पृथ्बीए तें बेल्ले भोंब् मुँ, च खोंयोंइ छाइ-छुइ तरिब् आरे।
“याहवेहजी ग्याल्स लम्! खीजीम् पृथ्बी भोंब् लसि थेंमिंइमुँ, छतसि चलाइ लाल् आखाँ; खीजी खाबलाज्यै आफेलल्ले ताँन् म्हिमैंए निसाफ लब्मुँ,” बिसि अरू ह्रेंमैंए म्हाँजोर बिद्!
क्युमैं खीजी बिब् भन्दा बैरु आह्यारिगे बिसि मा ङ्युँइर साँद थेंमा, खीजी पृथ्बीए जग झोंमा,
दिलेया खाबज्यै आसेल्ले ह्यो खब् धोंले प्रभु खैलसे युब्मुँ। च त्हिंइर मु थेबै कैले म्हयाब्मुँ, मुर्बै ताँन् सैमैं मिइ ख्रोंसि नास तयाब्मुँ, धै चु ह्युल नेरो ह्युलर्बै सैमैं ताँन् म्हयाब्मुँ।
झाइले फोस्रे ब्योंबै थेबै राजगद्दि नेरो चर क्हुँबै परमेश्वर ङइ म्रोंइ। खीउँइँले पृथ्बी नेरो मु भौदियाइ, चमैंइ खनिरै क्ल्ह्यो आयों।
काउदए प्हैं बेर्दिब् धोंले बेर्दियासि मु म्हयाइ। झाइले ताँन् कोंमैं नेरो मा ङ्युँइए म्हाँजोर मुँबै टापूमैं खेंमैंए क्ल्ह्योउँइँले स्योह्याइ।