6 आगुइ क्र ओलै आपिंब्मैं ताँनए ल्हागिरि याहवेहजी ठिक के नेरो निसाफ लमिंम्।
तलेबिस्याँ दण्ड पिंबै म्हिउँइँले दु:ख योंबै म्हिलाइ जोगेमिंबै ल्हागिर चए क्योलोउँइँ खी रारिम्।
“आखाँम्मैं लुडिवाइमुँ, धै ङ्हाँदुमैंइ दुःखए सो हेंइमुँ। छतसि तारे ङ रेब्मुँ, धै चमैंए न्होह्रों लब्मैंउँइँले ङइ चमैं जोगेमिंब्मुँ,” बिसि याहवेहजी बिमुँ
आगुइ क्र ओलै आपिंब्मैंलाइ याहवेहजी ठिक निसाफ लमुँ, खीजी फो ख्रेंब्मैंलाइ चल् पिंमुँ। याहवेहजी कैदिमैं बैरु तेमिंम्,
“ओ याहवेह, क्हि धों तब खाब् मुँ? क्हिजी भों आरेब्मैंलाइ ह्रोंस भन्दा भोंबै म्हिमैंउँइँले जोगेमिंम्, छले भों आरेब्मैं नेरो आयों आख्युब्मैंलाइ ह्रुगिदिबै म्हिमैंउँइँले क्हिजी चमैंलाइ जोगेमिंम्,” बिसि ङए ताँन् ज्यु नेरो सैंइ बिप्रम्।
ङ्हाँदुमैंइ नेरो ल्होबै म्हि आरेब्मैंलाइ ग्वार ह्रिमा चइ जोगेमिंब्मुँ।
म्हिमैं दुःख तमा चइ रक्षा लब्मुँ, ङ्हाँदुमैंए प्हसेमैंलाइ जोगेब्मुँ, धै आगुए न्होह्रों लब्मैंलाइ चइ न्होंर प्लेवाब्मुँ!
आगुइ क्र ओलै आपिंब्मैंए ल्हागिर याहवेह किल्ला ग। दुःख तमा ग्वार योंबै क्ल्ह्यो खीन् ग।
ङ्हाँदुमैंलाइ क्र ओल् आपिंब्मैंइ चमैंलाइ बनेबै परमेश्वरलाइ मान आल, दिलेया आयों-आख्युब्मैंए खाँचो टार्दिमिंबै म्हिइ परमेश्वरए मान लमुँ।
स्योंम् ओंनोंबै युँमा क्योबै साँद आस्योद्, टार-टोरमैंए क्ल्ह्यो न्हें आचब्दिद्।
“के लबै म्हि एखसि बिइ, ‘ओ चिब, क्हिइ हुइ पउ बिबै म्हिमैं ङइ हुइ पखइ। दिलेया भत्यारर टिबै क्ल्ह्यो अझै मुँ।’
दिलेया क्हेमैंइ मि ङ्हाँदुमैंलाइ म्हि आच्हि। क्हेमैंलाइ दुःख पिंब्मैं खाब् जा? च प्लब्मैंन् आङिं वा? क्हेमैंलाइ नियाधिश ङाँर बोब्मैं चमैंन् आङिं वा?