13 खैले आबाइ ह्रोंसए च्ह च्हमिमैंए फिर ल्हयो खमुँ, छलेन खीलाइ मान लब्मैंए फिर याहवेहजी ल्हयो खम्।
तलेबिस्याँ पृथ्बीउँइँले मु कति नुब मुँ, खीलाइ मान लब्मैंए फिर खीए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया या च्हगन् थेब मुँ।
दिलेया खीए मान लब्मैं खीजी खोंयोंन् बिलै म्हाँया लरिम्। धै चमैंए च्ह-क्वेंमैं,
दिलेया याहवेहलाइ मान लब्मैं नेरो खीए खोंयोंइ आनुबै म्हाँयार भर लब्मैंने खी सैं तोंमुँ।
तलेबिस्याँ खैले आबाइ ह्रोसए च्हलाइ तार झोंमुँ, छलेन याहवेहज्यै या ह्रोंसइ खोबै म्हिलाइ तार झोंम्।
तलेबिस्याँ परमेश्वर ङो आसेब्मैंइ खोंयोंन् बिलै छलेन् न्हुँ लम्, क्हेमैं बिस्याँ छले न्हुँ लरिल् आत्हु। क्हेमैंलाइ तो-तो सैमैंए खाँचो मुँ बिसि क्हेमैंए स्वर्गर मुँबै परमेश्वर आबाजी सेम्।
क्हेमैंइ प्राथना लमा छले लद्: ओ स्वर्गर मुँबै ङिए परमेश्वर आबा, क्हिए मिं पबित्र तरिगे।
येशूजी चने बिइ, “ङ आछुइद् तलेबिस्याँ ङ तोगो समा आबा ङाँर आह्याइमुँ। बरु ङए अलिमैं ङाँर ह्यासि चमैंने ‘तारे ङ ङए आबा, क्हेमैंए आबा, धै ङए परमेश्वर, क्हेमैंए परमेश्वर ङाँर ह्यासिन् मुँ’ बिसि ङए ताँ बिमिंन्।”
“ओ आघें-अलिमैं, अब्राहामए सन्तान्मैं, नेरो परमेश्वर म्हाँदिबै अरू ह्रेंर्बै म्हिमैं! परमेश्वरजी ङ्योए ङाँर्न चु जोगेमिंबै ताँ कुल्मिंइँमुँ।