11 तलेबिस्याँ पृथ्बीउँइँले मु कति नुब मुँ, खीलाइ मान लब्मैंए फिर खीए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया या च्हगन् थेब मुँ।
दिलेया खीए मान लब्मैं खीजी खोंयोंन् बिलै म्हाँया लरिम्। धै चमैंए च्ह-क्वेंमैं,
तलेबिस्याँ ङ्योए फिर खीए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया बेल्ले थेब मुँ, धै याहवेहए फिर खोंयोंन् बिलै भर लल् खाँम्। याहवेहए मिं थेब् लद्!!
क्हि टिबै रक्षा योंबै क्ल्ह्योर क्हिजी म्हिमैंए जालउँइँले चमैंलाइ लोसि थेंमिंमुँ। चमैंलाइ छ्याब् ल्हैदिबै लेमैंउँइँले क्हिजी चमैं ह्रोंस टिबै क्ल्ह्योर जोगेसि थेंमिंब्मुँ।
ओ याहवेह, ङिए फिर क्हिजी लबै खोंयोंइ आनुबै म्हाँया स्वर्ग समा फेनेइमुँ, क्हिजी बिबै ताँमैं या मु समा भर लल् खाँब मुँ।
तलेबिस्याँ क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया स्वर्ग भन्दा थेब् मुँ, क्हिजी पोंबै ताँमैं भर लल् खाँब मुँ, धै क्हिए भर लल् खाँबै ताँमैंइ मुन् छुइनेम्।
“क्हिए आनुबै म्हाँया खोंयोंन् बिलै तरिब्मुँ; मु तरिब् धोंले क्हिए ताँ खोंयोंन् बिलै भर लल् खाँब लइमुँ,” बिसि ङ बिप्रब्मुँ।
खैले स्वर्गमैं बेल्ले नुल्ले मुँ, धै पृथ्बी गैरु मुँ, छलेन म्रुँमैंए सैंर तो मुँ बिब खाबज्यै सेल् आखाँ।
खीए मान लब्मैंए पुस्ता-पुस्ताए फिर खीजी ल्हयो खम्।