4 आछ्याँबै सैं प्ह्याब्मैंने ङ ह्रेंगोन् टिब्मुँ; दुष्ट केमैं ङ खोंयोंइ लरिब् आरे।
ङए परमेश्वरए ताँमैं ङइ छेनाले ङिंरिगे बिसि, ओ दुष्ट के लब्मैं, ङउँइँले ह्रेंगो तह्याद्।
ङ स्योर तेब्मैंने बालु आटि, धै छलु म्हिलु लब्मैंने या आप्र।
आछ्याँबै के लब्मैं म्रोंसि ङ छेरम्, धै दुष्ट म्हिमैंने ङ आटि।
ओ आछ्याँबै के लबै म्हिमैं, ङ ङाँइँले ह्याद्, तलेबिस्याँ ङ क्रोब याहवेहजी थेइमुँ।
आछ्याँबै सैं मुँबै म्हिलाइ याहवेहजी आखो, दिलेया ठिक के लप्रबै म्हि म्रोंसि खी सैं तोंम्।
ह्रिस खबै म्हिने थु आतद्, युनन् ह्रिस खबै म्हिने प्रब् टिब् आलद्,
ठिक के लबै म्हिमैंइ छलु म्हिलु लब्मैंलाइ आखो, छलु म्हिलु लब्मैंइ ठिक के लब्मैं आखो।
तलेबिस्याँ आछ्याँबै के लप्रब्मैं याहवेहजी आखो, दिलेया सोजो म्हिमैं बिस्याँ खीजी भर लम्।
याहवेहलाइ म्हाँदिब आछ्याँबै के-ति पिब् ग। थेब् प्हैंब, शेखि लब, आछ्याँब् मैंब नेरो स्योलिबै ताँ पोंब्मैंलाइ ङइ आखो।
आछ्याँबै के लब्मैंने आप्रद्, ताँ क्होद् धै लोद्। छलस्याँ क्हेमैं सोब्मुँ,” बिम्।
‘दिलेया च त्हेर ङइ चमैंने ङइ क्हेमैं आसे ओ आछ्याँबै के लब्मैं ङ ङाँइँले ह्रेंगो स्योह्याद्,’ बिसि बिब्मुँ।”
दिलेया ङए थुमैंइ ङलाइ ट्हलोर झोंसि सहरलाइ कारग्युले झोंबै गाराए झ्यालउँइँले खारमिंबइले ङ क्रथेए योउँइँले स्योरल् खाँइ।
दिलेया परमेश्वरजी बिबै ताँ बिस्याँ थेबै जग धोंले भोंब मुँ। च जगए फिर पबित्र प्ल्हजी छाप ल्हैदिइमुँ, “प्रभुजी खीए म्हिमैं ङो सेमुँ” धै “प्रभए मिं किंब्मैं ताँन् आछ्याँबै केउँइँले ह्रेंगो तल् त्हुम्।”