17 ओ याहवेह! दुःख योंब्मैंए प्राथना क्हिजी थेम्; क्हिजी चमैंए सैं भोंब् लम्, धै चमैंइ ग्वार ह्रिब क्हिजी थेम्।
दु:ख योंब्मैंइ लबै प्राथना खीजी थेब्मुँ; धै चमैंए प्राथना थेलेया आथेब् धों आल।
खीने बालु ङ्हिंब्मैं ताँनए सैंर मैंब खीजी पूरा लमिंम्; चमैंइ हुइब खीजी थेमुँ धै चमैंलाइ जोगेमिंम्।
याहवेहजी ठिक के लब्मैंए फिर मि छरिमुँ धै चमैंए ताँ थेम्।
याहवेहनेन् सैं तोंन्, धै खीजी क्हिए सैंर मैंबै ताँमैं योमिंब्मुँ।
तलेबिस्याँ याहवेहजी दुःख तब्मैं आम्ले, चमैंइ ग्वार ह्रिमा खीजी थेम्, धै चमैंलाइ दु:ख पिंब्मैंलाइ दण्डा पिंम्।
दिलेया आयों आख्युब्मैं परमेश्वरजी खोंयोंइ म्लेरिब् आरे, दुःख योंब्मैंए आशा खोंयोंइ म्हरिब् आरे।
तो सैने दुष्ट म्हि ङ्हिंमुँ, च सैन् चए फिर तखब्मुँ, दिलेया ठिक के लब्मैंए सैंर मैंब पूरा तब्मुँ।
दुष्ट म्हिइ पिंबै ख्रो याहवेहजी आखो, दिलेया सोजो म्हिइ लबै प्राथना थेसि खी सैं तोंम्।
म्हिमैंइ सैंर चाँजोमैं लम्, दिलेया जवाफ याहवेहउँइँलेन् खम्।
“परमेश्वरजी शक्ति आपिंइ बिस्याँ ङइ तोइ लल् आखाँ बिबै म्हिमैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ स्वर्गर्बै ग्याल्स चमैंल् ग।
छलेन ङ्योइ प्राथना खैले लल् त्हुम बिब ङ्योइ आसेबै त्हेर पबित्र प्ल्हजी ङ्योलाइ ल्होमिंम्। ङ्योइ सो खुइले बिलै आह्रबै ताँफुँमैं क्होसि पबित्र प्ल्ह खीजीन् ङ्योए ल्हागिर परमेश्वरने प्राथना लमिंम्।
यहूदीमैं मुँलेया अरू ह्रेंमैं मुँलेया ङ्यो ताँनइ पबित्र प्ल्ह घ्रिउँइँलेन् परमेश्वर आबा ङाँर ह्याल् योंइमुँ।
छले ङ्यो ख्रीष्टने घ्रिन् तसि खीए फिर बिश्वास लबइले ङ्यो तिफुँइ आङ्हिंन्ले परमेश्वर ङाँर ह्याल् योंइमुँ।
ह्रोंसलाइ प्रभुए उँइँर च्योंब लद्, धै खीजी क्हेमैं थेब लमिंब्मुँ।
दिलेया खीजी अझै दयाम्हाँया लम्। छतसि परमेश्वरए छ्वेर छले बिइमुँ, “थेब् प्हैंब्मैंलाइ खीजी आखो, दिलेया च्योंने तब्मैंए फिर दयाम्हाँया लम्।”
तलेबिस्याँ ठिक के लब्मैंलाइ परमेश्वरजी छेनाले छैं लरिमुँ, धै न्ह क्रोंले खीजी चमैंए प्राथना थेमुँ, दिलेया आछ्याँबै के लब्मैंलाइ खीजी बिरोधर लम्।”
छलेन ओ फ्रेंसि छमिमैं, क्हेमैंए चिब्मैंइ बिब् ङिंन्। क्हेमैं ताँन् ह्रोंस ह्रोंसए न्होंर थेब् आप्हैंन्ले घ्रिइ घ्रिए सेवा लद्, तलेबिस्याँ परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ: “परमेश्वरजी थेब् प्हैंब्मैंए बिरोध लम्, दिलेया थेब् आप्हैंब्मैंए फिर आशिक पिंम्।”