12 ओ याहवेह रेत्ति! क्हिए यो क्वेदु, ल्होब्मैं खाबै आरेब्मैंलाइ आम्लेमिंन्।
ओ याहवेह, खोंयों समा क्हिजी ङ म्लेमुँ? क्हिजी खोंयोंइन म्लेवाम्मा? क्हिजी ह्रोंसए लि ङने खोंयों समा लोरिम्?
ओ याहवेह, रेत्ति, चमैंने नेसि ट्होमिंन्। क्हिए सेलाँइ च दुष्टमैंउँइँले ङ जोगेमिंन्।
ओ प्रभु, ह्रोंसए शत्तुरमैंउँइँले जोगेबै ल्हागिर क्हिने ग्वार ह्रिखब्मैंलाइ क्हिजी ह्रोंसए क्योलो योइ जोगेमिंसि, क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँयाजी लबै प्लेटोयान् तबै केमैं उँइँमिंन्।
ओ याहवेह ल्हुसे! ओ ङए परमेश्वर, ङलाइ जोगेमिंन्! ङए ताँन् शत्तुरमैंए क्ह्राँबोर ल्हिमिंन्; धै दुष्टमैंए स चोमिंन्।
ओ याहवेह, ह्रिस खमा रेद्, धै ङए शत्तुरमैंने नेबर क्हिन् रामिंन्; ओ ङए परमेश्वर, रेद, ङए ठिक निसाफ लमिंन्।
तोंगु धों तबै ह्रोंसए म्हिमैंलाइ क्ह्योंर्बै खेदोमैं धों तबै दुष्टमैंए उँइँर फेल् आपिंन्; आगुइ क्र ओलै आपिंबै क्हिए म्हिमैंलाइ खोंयोंइ आम्लेद्।
परमेश्वरजी दयाम्हाँया लब म्लेयाइ वा? ह्रिस खसि तारे खीजी म्हाँया आल रो वा?” बिसि ङइ ङ्योएल। तिस्याँदे मैंन्
तलेबिस्याँ याहवेहजी दुःख तब्मैं आम्ले, चमैंइ ग्वार ह्रिमा खीजी थेम्, धै चमैंलाइ दु:ख पिंब्मैंलाइ दण्डा पिंम्।
ओ याहवेह, ङ फिर दयाम्हाँया लमिंन्! ङ्ह्योत्ति, ङलाइ आखोब्मैंउँइँले ङइ बेल्ले दुःख योंल् त्हुइमुँ। छतसि कालए सुँउँइँले ङलाइ जोगेमिंन्।
ओ याहवेह रेद्, म्हिमैंइ ट्होल् आयोंरिगे, ह्रें-ह्रेंमैंए निसाफ लमिंन्।
ओ पृथ्बीर्बै नियाधिश रेत्ति; थेब् प्हैंब्मैंइ लबै केए दण्ड चमैंलाइ पिंन्!