8 खैच्हिजिले पोंबै म्हिलाइ आहौदिद्, आस्याँ चइ क्हि हेल लब्मुँ; दिलेया बुद्धि मुँबै म्हिलाइ हौदिमा चइ क्हिलाइ म्हाँया लब्मुँ।
ठिक के लबै म्हिइ ङलाइ धोंरिगे, छ लमा ङए ल्हागिर म्हाँया लब् धोंन् तब्मुँ, चइ ङ हौदिरिगे, छले हौदिमा ङए क्रए ल्हागिर छ्युगु तब्मुँ। ङए क्रइ च छ्युगु स्योवारिब् आरे। दिलेया आछ्याँबै के लब्मैंए बिरोधर ङइ खोंयोंइ बिलै प्राथना लब्मुँ।
ह्रब्-सेबै म्हिइ थेरिगे धै ल्हें ह्रब-सेब तरिगे, धै क्होबै म्हि ल्हें क्होल् खाँब् तरिगे।
ताँ क्होबै म्हिइ अर्थि बुद्धिए ताँ ङिंम्, दिलेया ल्हें पोंबै आमादु नास तयाम्।
बुद्धि मुँबै च्हइ आबाइ लोदा सैदा लमा छेनाले थेम्, दिलेया सुँ सुँर्न छैबै म्हिइ लोदा सैंदाए ताँ आथे
लोदा-सैंदाए ताँ आङिंबै म्हि फापिल् त्हुब्मुँ धै दुःख खब्मुँ, दिलेया लोदा सैंदाए ताँ थेबै म्हिइ मान योंब्मुँ।
खैच्हिजिले पोंबै म्हिइ लोदा सैंदा लबै म्हिलाइ आखो; बुद्धि मुँबै म्हिइ पिंबै सल्ला चइ आम्है।
आगुलाइ प्ह्रबै म्हिलाइ कोर्राइ प्रुद्, छलस्याँ ताँ आक्होबै म्हिइ बुद्धिए ताँ लोब्मुँ; ताँ क्होबै म्हिलाइ हौदिद्, छलस्याँ चइ ज्ञान बुद्धिए ताँ झन् क्होब्मुँ।
क्ह्रोंसेंन्बै ताँ किंनु, धै च आचुँन्; सिरसुबास मुँब नेरो ताँ क्होबै म्हि तदु।
आमादुने ताँ आसेद्, तलेबिस्याँ क्हिइ पोंबै बुद्धिए ताँमैं चइ आखो।
स्युइट्टले पोंबै म्हिइ भन्दा हौदिबै म्हिइ लिउँइँ धन्यबाद योंम्।
कतिन् हौदिसेया पोथाँइ आनबै म्हि थाइ आसेल्ले नास तयाम्।
छतसि च फरिसीमैं म्रोंसि तोइ न्हुँ आलद्। चमैं कन अगुवामैं ग। कनइ कन डोरिदिस्याँ, ङ्हिंना ङ्हिंन् होंल्दोंर पायाम्।”
“पबित्र सैमैं नगिमैं आपिंन्। छले पिंस्याँ चमैंइ क्हेमैंलाइ च्हिवाब्मुँ। छलेन ह्रोंसने मुँबै मोतिमैं तिलिए उँइँर आभ्योंन्, चमैंइ च मोतिमैं हिलर प्हलेइ प्लेवाम्।