5 धै “खो, ङने बालु चदु, ङने मुँबै लिंबै अँगुरए प्हा थुँन्।
ङ्हाँदुमैं चसि म्रेंब्मुँ, याहवेह म्हैब्मैंइ खीलाइन थेब् लब्मुँ। धै चमैं खोंयोंन् बिलै सोरिल् योंब्मुँ!
ह्युलर्बै ताँन् प्लो प्लोब्मैंइ भोज चदै सैं तोंदै क्हिए मिं क्वेब्मुँ। ह्रोंसलाइ जोगेल् आखाँब्मैं सर्न कोंनेल् त्हुब्मुँ, चमैं ताँनइ क्हिए उँइँर्न च्हि तुँब्मुँ।
धै “ह्योइरि थुँबै क्यु लिंब तम्, लोइरि चबै क्हें ङाँबो खम्।” बिसि चइ बिम्।
भत्तेरए ल्हागिर चइ र-क्यु सैइमुँ; लिंबै अँगुरए प्हा नेरो चबै सैमैं टेबलर थेंइमुँ।
नास तयाबै चबै सैए ल्हागिर दुःख आलद्, बरु खोंयोंइ बिलै सोरिल् योंबै चबै सैए ल्हागिर दुःख लद्। चु खोंयोंन् बिलै सोल् योंबै क्हें म्हिए च्ह ङइ क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हेमैं खोंयोंन् बिलै सोरिगे बिसि परमेश्वर आबाजी ङलाइ त्हाँसि कुल्मिंब् ग।”