8 ङइ सुँउँइँ ठिक ताँ मत्त्रे पोंम्, ङइ पोंबै ताँर छलु म्हिलु आत।
याहवेहजी फैबै बाछामैं खोट आरेब मुँ, सए कोदर मिइ ङिखे समा खारिदिबै चाँदि धोंब खीजी फैबै बाछा मुँ।
आगु प्ह्रबै म्हि ह्रब्-सेब् तल् म्हैलेया आत, दिलेया बुद्धि मुँबै म्हिइ च्हैंब् मैंब् लल् खाँम्।
चमैं प्रबै घ्याँमैं ख्यद-ख्योदे मुँ, धै चमैंए प्रब-टिबै चाल आछ्याँब मुँ।
तलेबिस्याँ ङइ क्हेमैंलाइ छ्याँबै ताँमैं लोमिंमुँ, छतसि ङए अर्तिमैं आम्लेद्।
याहवेहलाइ म्हाँदिब आछ्याँबै के-ति पिब् ग। थेब् प्हैंब, शेखि लब, आछ्याँब् मैंब नेरो स्योलिबै ताँ पोंब्मैंलाइ ङइ आखो।
सिपाइमैंइ बिइ, “चु म्हिइ पोंब् धों तबै छ्याँबै ताँ अरू खाबज्यै खोंयोंइ आपोंइँमुँ!”
छले क्हेमैं तोइ छ्याब् आरेब तसि परमेश्वर ङो आसेब्मैंए म्हाँजोर तोइ खोट आरेबै परमेश्वरए सन्तान तद्। छतस्याँ परमेश्वर ङो आसेब्मैंए उँइँर क्हेमैं मुसारा धोंले चारब्मुँ।