34 ङए ताँ थेबै म्हिइ आशिक योंम्, चइ त्हिं ह्रोंसे ङए म्राउँइँन ङ्होरिमुँ, धै ङए म्रार पैंरिम्।
ङइ याहवेहने ताँ घ्रि ह्रिइमुँ, ङइ म्हैबै ताँ चुन् ग: खी टिबै क्ल्हयोर ङइ खीलाइ म्हैल् खाँरिगे, ङए छ्ह तिगोंन् याहवेहए धिंर टिल् योंरिगे, धै खीए छ्याँबै केमैं ङ्ह्योल् योंरिगे।
अरू क्ल्ह्योजरे हजार त्हिंइमैं थोब् भन्दा क्हिए ह्युमैंर तिगें टिब छ्याँब तम्। दुष्टमैंए तम्बुमैंर टिब् भन्दा बरु ङए परमेश्वरए धिंर रुँबै म्हि तब ङलाइ खोम्।
याहवेहजी च म्हिमैंलाइ ह्रोंसए धिंर रुँइँइमुँ; चमैं ङ्योए परमेश्वरए मन्दिरर मौलिदिब्मुँ।
झाइले खा-खाबै धिंर च ख्रोए से चमुँ, चमैंइ च को म्राए न्होंरि फिरि नेरो क्होवाइ फोरिगे।
म्हिमैं च्होंसि ताँ लरिबै क्ल्ह्योर चइ कै तेमुँ, सहरए मुल म्राजरे रासि च छले ओरम्:
बुद्धि योंसि च्हैंब् मैंब् लबै म्हिइ आशिक योंम्
बुद्धि ख्वेब्मैंए ल्हागिर च छ्ह योंबै सिंधुँ ग; च क्हाब्मैंइ आशिक योंम्।
“छतमा ङइ बिबै ताँ थेब्मैं नेरो ङिंब्मैं धिं लबै बुद्धि मुँबै म्हि धों तबन् ग। च म्हिइ गैरु जग तासि पारा फिर धिं बनेइ।
चमैं ङ्हिंइ परमेश्वरए उँइँर ठिक के लमल धै परमेश्वरए ताँमैं ङिंसि ठिमर बिब् धोंले छेनाले प्रमल।
मार्थाल मरियम मिं मुँबै अङाँ मुँल। मरियम प्रभु येशूए प्हले ङाँर क्हुँसि खीजी लोमिंबै ताँ थेरिल।
दिलेया येशूजी च च्हमिरिने बिइ, “ओ नानि, ङए ताँ थेद्! परमेश्वरए ताँ थेसि खीजी बिब् म्हाँदिबै म्हिइ झन् आशिक योंब्मुँ।”
चमैं प्रभु येशूए फिर बिश्वास लसि कुल्मिंबै चेला चिब्मैंने लोदै, संगति लदै, बालुन् चब् चसि प्रभु भोज चदै, खोंयोंन् बिलै प्राथना लरिमल।