21 ङलाइ म्हाँया लब्मैंलाइ ङइ ल्हें सै न्होरमैं लमिंब्मुँ, धै चमैंए भकारि प्लिंमिंब्मुँ।
दिलेया क्हिए प्हसेमैं खाब् ह्रेंमैंए केब्छैं तब्मुँ, च ह्रेंर्बै म्हिमैंलैया ङइ निसाफ लब्मुँ। लिउँइँ चमैं त्होंखमा ल्हें मारा-मुइ किंसि खब्मुँ।
क्हिजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै घ्याँ ङलाइ उइमिंइमुँ; क्हिने त्होमा ङए सैं बेल्ले तोंन् लमिंब्मुँ; क्हिए क्योलो योर खोंयोंन् बिलै सैं तोंल् योंम्।
सै ल्हें फेबै ताँन् सैमैं ङ्योइ प्हेंवाले, धै लुडिबै सैमैंइ ङ्योए धिंमैं प्लिंले;
याहवेहए आशिकइ क्हि प्लब तम्, धै क्हिए फिर दु:ख तल् पिंरिब् आरे।
ठिक के लबै म्हिए धिंर सै न्होर ल्हें तम्, दिलेया दुष्ट म्हिइ कमैंबै सै न्होरइ चमैंए फिर्न दु:ख पम्।
बुद्धि मुँबै म्हिए धिंर सै न्होर नेरो छ्युगुइ प्लिंब्मुँ, दिलेया आमादुइ ह्रोंसइ योंबै मुइ ताँन् उडेयाम्।
ज्ञान मुँबै म्हिए धिंर बेल्ले छ्याँ-छ्याँबै सैमैंइ प्लिंब्मुँ।
दिलेया चइ ह्योरिब् स्याइ बिस्याँ चइ तिबाँ चवास्याँ ङिबाँ तेंसि फोल् त्हुब्मुँ, चए धिंर्बै ह्रोंसए सै न्होर ताँन् पिंल् त्हुब्मुँ।
मान, इजेत सै न्होर नेरो ठिक के ङने मुँ।
ङ ठिक घ्याँर प्रम्, धै ठिक निसाफ लम्,
“छतसि चुमैंइ खोंयोंइ आखाँबै दण्ड योंब्मुँ, दिलेया ठिक के लब्मैंइ बिस्याँ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ।”
ङ्यो परमेश्वरए च्ह-च्हमिमैं तसेरो परमेश्वरजी खीए च्ह-च्हमिमैंए ल्हागिर साँथेंबै अँश ङ्योइ योंब्मुँ, धै परमेश्वरजी ख्रीष्टए ल्हागिर साँथेंबै अँश या ङ्योइ खीने बालो योंब्मुँ। तलेबिस्याँ येशू ख्रीष्टजी दुःख नोब् धोंले ङ्योज्यै या छाबै दुःख नोस्याँ खीजी योंबै मान ङ्योज्यै या योंब्मुँ।
झेलर मुँब्मैंलाइ क्हेमैंइ ल्होमिंइ, ह्रोंसए सै न्होर अरूमैंइ लुडिवालेया क्हेमैं सैं तोंसिन् सैदिइ, तलेबिस्याँ क्हेमैंल च सै न्होर भन्दा थेब खोंयोंन् बिलै तरिबै स्वाबै सै न्होर मुँ बिसि क्हेमैंइ सेल।
स्वर्गर क्हेमैंए ल्हागिर साँथेंबै आशिक खोंयोंइ नास आतब, खोंयोंइ आङ्योंलोंब बेल्ले छ्याँब मुँ।
दुष्टए फिर ट्होब्मैंइ चु ताँन् आशिकमैं योंब्मुँ। धै ङ चमैंए परमेश्वर तब्मुँ, चमैं या ङए प्हसेमैं तब्मुँ।